Feyenoord-icoon Jan Boskamp lijkt altijd vrolijk te zijn. Toch heeft de 75-jarige het niet altijd makkelijk gehad in zijn leven. In het Algemeen Dagblad staan een diepte-interview te lezen, opgetekend door Dennis van Bergen. Boskamp vertelt over voetbal en Feyenoord, maar het gaat ook over de minder mooie kanten van het leven.
Boskamp, liefhebber pur sang, heeft zijn leven in het teken staan van voetbal. Een tv met maar liefst 7225 kanalen, waarbij hij sport en met name voetbal over de hele wereld kan volgen. Daarnaast schuift hij met regelmaat aan bij praatprogramma’s om te analyseren, maar dat stopt na dit seizoen. Boskamp zal niet meer te zien zijn bij RTL om alle wedstrijden in de Champions League te analyseren. Het vele reizen begint zijn tol te eisen, maar Boskamp brengt het (zoals zo vaak) met een grijns: ‘Daarna zoeken ze het maar uit.’ Maar natuurlijk geniet Boskamp het meest van Feyenoord en is hij elke thuiswedstrijd in De Kuip te vinden. De knuffelbeer straalt als het over Feyenoord gaat: ‘Timbertje, Geertruida, Bijlow, Hartmannetje. Allemaal jongens van ons, hè, van Varkenoord. Werelds, man. Echt, ik geniet zo van die gassies.’
En voetbal sleept Boskamp er met regelmaat doorheen in de afgelopen jaren. Zijn vrouw Jenny overleed in 2001, zelf kampte Boskamp met hartproblemen vorig jaar en verloor hij zijn beste vriend ‘Wimpie’ (Wim Jansen). Dit laatste is voor Boskamp zo verdrietig en pijnlijk dat de oud-trainer sinds het overlijden van Jansen niet meer op Varkenoord geweest is. Boskamp kan het nog niet aan. En het verdriet slijt niet. Coen Moulijn en Wim Jansen zijn voor Boskamp dé Feyenoorders en met name zijn vriend Jansen mist hij nog elke dag. De boezemvrienden belden elkaar zo veel, Boskamp kon ‘Wimpie’ altijd om raad vragen. En nu blijft er een leegte achter, ook in De Kuip en Boskamp kan het maar moeilijk verdragen.
De dood is een onderwerp wat Boskamp niet graag bespreekt. Helaas komt het wel veel op Boskamps pad. In 2021 maakte Dennis, zijn 19-jarige kleinzoon, een eind aan zijn leven. Boskamp kwam een half jaar niet meer op tv, had nergens zin meer in. Het duurde maanden voordat de sympathieke Feyenoorder weer kon lachen, maar in de momenten dat hij alleen is dan overvalt het verdriet hem. Boskamp wil er niet over klagen, dat past ook niet bij hem, en eindigt wederom met een lach: ‘Je maakt er geen zeikverhaal van, hè.’
Toch schuilt er achter de grote man iets heel kwetsbaars. Boskamp kan lachend vertellen over zijn eigen pacemaker, maar wordt aan de andere kant enorm geraakt door de problemen in de wereld. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne, maar ook die in het Midden-Oosten laten Boskamp niet los. Elke dag zoekt hij naar nieuws en maakt hij zich zorgen om de mensen en de kinderen. Boskamp wordt verdrietig en angstig van de gedachte hoe het met de wereld gaat lopen in de komende jaren.
Voetbal zorgt uiteindelijk weer voor een glimlach op zijn gezicht. Overal wil Boskamp voetbal kijken. Of het nu bij Willem II is waar vriend Peter Maes werkt, of Feyenoord of de plaatselijke Waregem, je kan Boskamp bij het voetbalveld vinden. Boskamp geniet van het voetbal en van zijn zeven kleinkinderen: ‘Want Dennis is er voor mij gewoon nog bij. En dat blijft-ie. Voor altijd.’
