Ik keek best uit naar Feyenoord-FC Groningen. Niet per sé vanwege het affiche, maar omdat het weer eens een wedstrijd was om 21.00 uur. Ik houd ervan.
Van tevoren een biertje drinken op Zuid bij café ‘Me Oma’, daarna met een bvo’tje naar de Kuip wandelen. De weg hoef je niet eens te kennen, je volgt gewoon de door Lee Towers bezongen lichtmasten – die letterlijk schijnen als bakens in de verte. Er is al duizenden keren over geschreven, maar het heeft ook echt iets magisch. Die ouderwetse lichtmasten die overal bovenuit torenen. Dat bouwwerk uit 1937 dat opdoemt in het donker. En als je dan door de poorten bent en je vak binnenkomt, is het altijd weer overweldigend. Ik kom ruim 30 jaar in de Kuip en heb nu precies 20 jaar een seizoenkaart, maar het verveelt nooit.
Helaas was de wedstrijd niet bepaald overweldigend. Maar je weet bij Feyenoord dan ook nooit wat je kunt verwachten. Voor de TOTO had ik 2-0 gezegd, maar na 5 minuten had ik daar al spijt van. Ik zag meteen dat het een erg moeilijk avondje ging worden, helemaal nadat Groningen op voorsprong. Dat we überhaupt nog scoorden en een punt redden viel me dan weer mee.
Ik zal verder weinig woorden vuil maken aan de wedstrijd, alleen vraag ik me af hoeveel kansen Alireza Jahanbakhsh nog moet krijgen. En dan bedoel ik geen doelkansen, maar kansen van de trainer. Ik erger me kapot aan die vent. Sorry als ik hierbij fans tegen het hoofd stoot. En Linssen mag wat dat betreft ook wel weer eens een keer scoren en goede ballen afgeven. Aan zijn inzet ligt het niet, want hij rent zich drie slagen in de rondte. Maar ja daar kopen we weinig voor.
De komende weken zijn weer lekker cruciaal, waar we onder andere twee keer tegen Partizan mogen en ook nog uit naar Ajax. Ik krijg het al warm als ik er aan denk. In ieder geval kijk ik wel weer erg uit naar donderdag 17 maart, 21.00 uur. Europese avonden in een bomvolle Kuip zijn doorgaans een stuk intenser en meeslepend dan een wedstrijd tegen pak ‘m beet FC Groningen.
Wouter
Lees meer over
