Feyenoorder Jeremiah St. Juste was voor en tijdens de wedstrijd tegen FC Utrecht onderwerp van gesprek. Niet door blessures of veldspel, maar door zijn paarse kapsel. De verdediger had het niet aan zien komen en begrijpt de ophef rondom zijn kapsel niet.
‘Totdat ik later hoorde dat het een heel item werd’, zegt de verdediger van Feyenoord in gesprek met Voetbal International. ‘Toen dacht ik wel even: Waar gaat het allemaal over? Alsof ik meer bezig was met mijn kapsel dan voetbal. Het zijn vooral buitenstaanders die zoiets associëren met raar gedrag en verbanden gaan leggen als je vervolgens niet goed speelt. Maar ik was gefocust tegen FC Utrecht, speelde goed en had een assist op de winnende goal van Robin van Persie. Dan smoor je een discussie waar je niet eens onderdeel van wilt zijn, maar oké, het is wel handig.’
Er was geen achterliggende gedachte bij zijn kapsel. St. Juste: ‘Echt een statement heb ik er niet mee willen maken, maar ik vind het gewoon wel belangrijk dat mensen kunnen zijn hoe ze zich voelen, hoe ze wíllen zijn. Oudere mensen, jonge mensen, maar vooral kleine kinderen die naar school gaan. Ze moeten kunnen dragen wat ze willen, alleen weet je hoe het kan gaan, zeker met kinderen. Daar is hoe je eruit ziet heel vaak een item, ben je anders dan anderen kun je zo maar worden gepest. Misschien putten zij wel zelfvertrouwen uit mijn paarse coupe. Als voetballer lig ik toch onder een vergrootglas, maar ik hou me niet bezig met wat iedereen denkt. Ik doe wat ík leuk vind. Na afloop kreeg ik vooral opmerkingen van mensen die me vertelden dat ze het mooi vonden, ze zelf twijfelden, maar het nu ook gingen doen. Heb ik er nog iets mee bereikt.’
Toch verbaast hij zich wel. ‘Zo veel gedoe om een kapsel, dat vind ik bijzonder. Wat zegt dat dan? Zou het een generatiedingetje zijn? Ik vond het al zo apart dat iedereen toen over Memphis heen viel, toen-ie zich met een hoed op meldde in het trainingskamp van het Nederlands elftal. Voor mij was hij gewoon dezelfde Memphis als altijd, alleen deze keer met een hoedje op. Ik moet er wel een beetje om lachen. Ik zie ook nog steeds niet het verband met het voetbal. Je moet worden beoordeeld en veroordeeld op wat je laat zien op het veld, niet om hoe je eruitziet. En of je dan speelt met paars, groen, rood of geel haar, dat zou in de beoordeling geen rol mogen spelen.’
St. Juste blijft dan ook doorgaan zoals hij deed, laat zich vooral niet leiden door wat anderen vinden. ‘Joh, ik heb mijn haar blond gehad, grijs, zilver en ik hoorde er niemand over. Ik ga elke week naar de kapper om mijn haar een beetje bij te laten werken, niks bijzonders. Dit keer zat ik er en kwam die paarse kleur ter sprake. Ik zei: Oké, doe maar. Nou, de kapper deed het en ik ging weer naar huis, op de bank liggen, voetbal kijken, mijn rust pakken voor de wedstrijd van de volgende dag. Ik was het eigenlijk alweer vergeten, dat ik met een paars kapsel rondliep. Voor de wedstrijd in de kleedkamer keek ook niemand ervan op. Hé, paars! Ach, dat is gewoon Jer z’n ding, cool. Het is zoals ik ben. Ik zie er graag verzorgd uit, zoals ík dat mooi vind. Jassen, broeken, schoenen; ik combineer van alles met elkaar en dat conflicteert soms misschien met wat gangbaar is. Maar dat maakt het dan nog geen statement of zo. Ik sta gewoon op, kijk in mijn kledingkast en denk: Oké, dit, dit en dat trek ik aan. Soms is dat opvallend, ja, alleen is er dan misschien wel minder aandacht aan geschonken dan iemand die er volgens de normen onopvallend uitziet.’
