Regen en zondagochtend zijn normaal twee goede redenen om in mijn nest te blijven liggen. Maar gisteren riep De Kuip en die lokroep is zelfs op zondagochtend lastig te weerstaan. 44.999 man dachten er net zo over, maar kwamen van een betrekkelijk koude kermis thuis.
Het was bij vlagen redelijk in de eerste helft. Maar dan vooral doordat er met de individuele klasse van Van Persie kansen werden gecreëerd. Het tergend langzaam achterin rondspelen en gebrek aan creativiteit op het middenveld blijven een doorn in het oog. Als Gio dit vervolgens bestempelt als een uitstekende eerste helft, heeft hij waarschijnlijk een doorn in allebei zijn ogen.
Maar goed, het is niet alleen maar kommer en kwel. Jørgensen is op de weg terug, Van Persie oogt topfit en spelers bekennen kleur in dit elftal. Waar Henk Vos jaren geleden verguisd werd om zijn witte schoenen, hebben we nu een rechtsback met paars haar. Tijden veranderen, zullen we maar zeggen. Toch was het mooiste moment in de wedstrijd niet de assist van Tinky Winky of de winnende kopbal van Van Persie. De mooiste actie vond net achter het doel plaats.
In de 90e minuut wil Utrecht na een hele wedstrijd tijdrekken plotseling tempo maken. De ballenjongen achter het doel had ruim anderhalf uur in de zeikregen gezeten en zag de bal aan zijn kant het veld uitgaan. Toevallig had hij al de hele wedstrijd een bal in zijn hand. Een Utrecht speler van drie koppen groter, kwam verhaal en die bal halen. Maar de kleine grote man achter het doel gaf geen krimp en zeker geen bal. De Utrechtspeler droop noodgedwongen onverrichter zaken af. En de ballenjongen maakte Peter van Vossen bewegingen naar het publiek. 2,5 minuut later had Feyenoord drie punten en een gedeelde tweede plaats op de ranglijst. Mede dankzij een ventje, kleiner dan Clasie, maar voor de duivel niet bang. Zet die maar rechtsback op 28 oktober!
Remi
