Vorige week, bij de boekpresentatie van Van Hanegem werd mijn beeld eens te meer bevestigd; ik ben voor de goede club. Het oude Luxor was gevuld met veelal mannen, gemiddelde leeftijd net onder de 60 en stuk voor stuk Feyenoorder in hart en nieren. De stoelen in de zaal waren te klein, althans de beenruimte was dusdanig dat de 40% zonder kunstknie zich op zeer korte termijn kan melden bij de orthopeed.
Ik zat toevallig naast een man, die de hoogtijdagen van Feyenoord live had meegemaakt. Zijn cynisme was er niet minder om. Klagen over de beenruimte, over de prijs van het kaartje, de show die zich voltrok en klagen over het feit dat hij niet wist dat TV Rijnmond dit uitzond. Anders had ie het wel geweten en had hij met een biertje op de bank weggezapt bij die Brabantse 'cabaretier'. Ik hou ervan, het klagentussen Feyenoorders onderling. In de sportschool, in de Kuip, in de kleedkamer, op vakantie en ga zo maar door. Als supporters elkaar tegenkomen begin je te zeiken dat de wissels slecht waren, het spel dramatisch en de scheids sowieso een lul was en is. Totdat er één supporter van een andere club mee wil praten; geen kwaad woord over Feyenoord.
Terug naar de show van vorige week maandag. Willem van Hanegem was Willem van Hanegem; droog, uitgesproken en grappig. Iemand had vooraf bedacht dat het wel leuk zou zijn als er een ‘comedian’ uit Brabant op zou treden. De Bilal van de comedywereld stond welgeteld 4 minuten en 34 seconden op het podium, toen hij bij gebrek aan pek en veren het podium af gehoond werd. Ik adviseer Leon om zijn PSV shirt een keertje thuis te laten en inspiratie op te doen in die mooie Kuip. Dat heeft Dijkshoorn ook gedaan en die plukte daar deze avond direct de vruchten van.
Elke wedstrijd worden er in de Kuip one-liners uitgegooid, die in een gemiddeld theater met te kleine stoelen niet zouden misstaan. Toornstra die een bal verkeerd aanneemt tegen AZ en vervolgens weer achter die bal aan kan rennen. En dan net achter je een stem horen zeggen: Toornstra, what you see is what you get; vierkant. De typische Feyenoordsupporter bestaat niet. Qua uiterlijk, afkomst, opleiding, baan of leeftijd dan. Want er is één ding waar je elke Feyenoorder aan herkent; cynisme. Het soort humor dat meedogenloos kan neerdalen over een stadion of zaal, een speler of een ploeg, een trainer of een scheidsrechter.
Over 40 jaar zit ik waarschijnlijk met mijn knieën in mijn nek in een zaaltje naar een boekpresentatie van Gio te kijken. Eén van de succesvolste Feyenoordtrainers allertijden zullen ze daar zeggen. Maar ik was erbij toen ze in 2018 de beker wonnen en zo goed was het allemaal niet, zal ik mijn buurman toefluisteren.
Remi
