Tussen de liefdesbetuigingen aan de goede oude Kuip keerde onze oude topspits Peter Houtman terug langs het veld. Prompt pikte Jørgensen weer eens een doelpuntje mee. De ontvangst van de speaker en de ontlading van de spits waren toch wel de twee hoogtepuntjes van de middag.
Nee, verwend zijn we maar heel zelden dit seizoen. En gisteren was daarop geen uitzondering. Het was een aardig potje tegen een redelijke tegenstander, dat wel. Een overwinning op een ploeg, die op een plek staat waar wij minimaal horen te staan. Toch waren er gisteren drie lichtpuntjes. Jørgensen, Boëtius en wie had dat ooit verwacht; Kevin Diks. Jaja de opvolger van Nelom, als kop van jut, speelde zowaar een dikke voldoende en ging voor het eerst met een welgemeend applaus naar de kant.
Een kinderhand is gauw gevuld, maar de doelpunten van Jørgensen en Boëtius geven hoop voor het slot van dit seizoen. De juiste vorm moet je hebben als de prijzen worden verdeeld. Ik heb de afgelopen week vriend en vijand AZ de hemel in horen prijzen, maar waar waren ze gisteren dan? Kuipvrees, toch niet zo goed als iedereen denkt of heeft Feyenoord zich op het juiste moment herpakt? Zeg het maar, ik gok een combinatie van alledrie.
In de competitie spelen we nog vooral om in de goede flow te komen. Voor dezelfde wedstrijd als gisteren, op hetzelfde biljartlaken. Tegen die tijd gaan we weer horen wat een enorm goed voetballende ploeg die kaasboeren wel niet hebben. En hoezeer zij het verdienen om nou eindelijk eens een prijs te pakken. Op papier zal dat vast wel zo zijn, maar in de praktijk van die mooie Kuip werkt dat toch anders. Voor of tegenstanders van Feyenoord city zijn het denk ik allemaal over één ding eens; In de Kuip wordt maar door één ploeg boven zichzelf uitgestegen. Juist ja, ons Feyenoord op 22 april. Schrijf dat maar alvast op een doek.
Remi
