‘Zoek een plaatsje in de zon’. De bekende strofe uit Feyenoords lijflied was nooit verder weg dan woensdagavond tijdens de bekerwedstrijd. Siberische mutsen, gedrapeerde dekentjes en warme chocolade. Samen vechten tegen de kou. Hand in hand, schouder aan schouder.
De winst was niet alleen het bereiken van de finale. De gevoelstemperatuur van -15 hield huis op de kille tribunes: het kaf werd van het koren gescheiden. Nagenoeg alle blauwe stoeltjes waren bezet. De rode zetels op de tweede ring oogden grotendeels verlaten. We kunnen daar twee lessen uit trekken.
Ten eerste voor de verdeling van kaartjes voor de bekerfinale. De verkoop bezorgt menig fan nu al buikpijn: zeker de helft van de seizoenkaarthouders zal buiten de boot vallen. Twee jaar geleden, tegen FC Utrecht, bepaalde het lot. Suggestie: maak daar een gewogen loting van.
Rode stoeltjes
De ‘rode stoeltjes’ zijn dus massaal ‘af’. Dat moet eenvoudig via software zijn te traceren. Het elektronisch systeem vertelt ook, wie alle bekerwedstrijden heeft bezocht. Die krijgen dus een voorkeursbehandeling.
Dat is niet alleen een kwestie van rechtvaardigheid, het verzekert Feyenoord ook van de aanwezigheid van échte fans bij de bekerfinale. Van een heuse twaalfde man. Van supporters, die Feyenoord uniek maken, die de Kuip uniek maken.
Want dat is de tweede conclusie na woensdagavond: mocht er een nieuw stadion komen, bouw dat rond dit type supporter. Zeg maar de parterre-jongens en –meisjes. Zij die er altijd zijn. Ja, er vliegt wel eens een aansteker door de lucht, maar zij leiden het gezang, gebrul, gejuich.
Ode aan de Kuip
Zij zijn de ziel van de club. De ziel, die zo mooi door schrijver en Feyenoordkenner Michel van Egmond werd verwoord in De Wereld Draait Door, in zijn Ode aan de Kuip. Dat stadion dat nooit mag verdwijnen, zei hij.
De sentimenten tegen Feyenoord City zijn weer opgelaaid. Afgelopen zondag, bij aanvang van de wedstrijd tegen PSV, was er een groot, stil protest met veel spandoeken. Het geeft het gevoel, dat de nieuwbouw misschien toch niet zo’n gelopen koers is.
De apostels van de nieuwbouw bezweren ons, dat alles wordt gedaan om de unieke sfeer van de Kuip over te brengen. Daarbij wordt doorgaans gedacht in bouwtechnische termen: een ovaal stadion met ringen.
Straalkacheltjes
Maar de sfeer van de Kuip zit hem ook in de supporters, die dicht op het veld zitten, tegen lage prijzen. Mijn grote angst is een nieuw stadion met veel business seats, barretjes en straalkacheltjes, waarbij de goedkope kaartjes op de tweede ring zijn weggestopt.
Persoonlijk heb ik nog altijd geen keuze gemaakt. Discussies over financiën, bereikbaarheid en architectuur laat ik aan mij voorbijgaan. Maar als er een stadion komt waarin de ‘rode stoelen’ het voor het zeggen hebben, dan weet ik genoeg. Dan zitten de echte supporters pas werkelijk in de kou.
