Feyenoord won donderdagavond met 3-2 van FC Drita. Een clubje uit het Kosovaarse Gjilan waarvan de Wikipediapagina tot het treffen met de Rotterdammers minder vaak was bezocht dan die van Arjan Erkel, om maar iemand te noemen. Toch gingen de spelers van Feyenoord met luid applaus van het veld. Het is de komische wonderwereld van de voorbereiding.
De woorden over hoe slecht het voetbal was, werden bewaard voor de volgende ochtend en echt groot was de schok ook niet. Maar het sentiment dat er nog zo weinig zinnigs valt te zeggen aan het begin van het seizoen, is vooral het vooruitschuiven van onze zorgen. De voortekenen zijn immers dramatisch, en iedereen kan het zien.
Wie vrij is van zorgen is Steven Berghuis. De voormalig aanvoerder van Feyenoord maakte een transfer naar Ajax, die op wat rare spandoeken na toch opvallend vaak stilzwijgend werd begrepen. Hij werd vervangen door Alireza Jahanbakhsh, die de schier onmogelijke taak heeft om de schoenen van Berghuis te vullen. Nu hij persona non grata is mag er niets wat lijkt op lovende kritiek over Berghuis worden verkondigd, maar daar heb ik schijt aan. Feyenoord is de meest creatieve voetballer en de met afstand belangrijkste speler van de laatste jaren verloren en dat gaan we voelen.
Berghuis heeft groot gelijk gehad om Rotterdam in te ruilen voor de hoofdstad. Feyenoord is eeuwig de club die er niet in slaagde Hakim Ziyech te contracteren omdat Lex Immers er al was. Feyenoord is een grote club, maar met de mentaliteit van NAC Breda. Een wonderlijke combinatie die nauwelijks te doorgronden valt. Feyenoord is verslaafd geraakt aan middelmatigheid, de underdog, omdat het zich daarmee kan identificeren. Voor Berghuis was het trekken aan een dood paard. Hij houdt ons nu een spiegel voor waar we niet in willen kijken.
Met Frank Arnesen gloort er weer hoop aan de horizon. Dat geloof ik echt. En de lucht klaart verder op bij ieder bericht over potentiële investeerders, die bijvoorbeeld de komst van Joey Veerman mogelijk kunnen maken. Een meer dan welkome versterking, nu Leroy Fer vergeten is hoe voetballen werkt. Dat bleek tegen FC Drita. Het is een redelijk trieste zaak, omdat Fer voetballer is. Voor geld. Fer is trouwens ook de nieuwe aanvoerder. We gingen van Berghuis naar Fer. Denk daar eens over na en vraag je dan af wat we van dit seizoen mogen verwachten.
Slotbal zal nog even op zich laten wachten. Voor hij deze groep aan de praat heeft gekregen, zitten we waarschijnlijk aan het kerstdiner. Geduld is een schone zaak, helaas soms ook een zware beproeving. Wie daar alles van weet is Arjan Erkel. Overigens is Arjan Erkel ook Feyenoordsupporter. Soort dubbel pech.
Maar even serieus: ik heb er weer ontzettend veel zin in. Want bovenal is Feyenoord ook dit seizoen weer de allermooiste club die er is.
Peter
Lees meer over
