Donkere wolken pakken zich de laatste weken samen boven De Kuip. Eerst was er de uitschakeling in de titelrace, daarna volgden het dramatische financiële nieuws door corona en de bekeruitschakeling in Heerenveen.
Het is mens eigen om op zoek te gaan naar een zondebok, zeker in opportunistische werelden als het voetbal. Het hoofd van de trainer beland dikwijls als eerst op het hakblok, maar Dick Advocaat lijkt (net) genoeg krediet bij het Legioen opgebouwd te hebben om gespaard te blijven. Het huidige bestuur is gelukkig sowieso verstandiger dan menig supporter.
Want dat er door enkele supporters vraagtekens worden geplaatst bij het functioneren van de 73-jarige trainer, is lachwekkend. Toegegeven: het wisselbeleid is niet altijd logisch, maar Josep Guardiola is helaas niet geïnteresseerd in een baantje aan de oevers van de Maas. Advocaat pakte sinds zijn aantreden bijna net zoveel punten als Erik ten Hag in diezelfde periode met Ajax, dat zoals bekend beschikt over veel meer kwaliteit. Een kleine wereldprestatie, maar helaas ook de voedingsbodem voor oneerlijke verwachtingen voor de komende maanden.
Daarnaast is er helemaal geen alternatief. Welke trainer wil op dit moment instappen en de stoel warm houden voor Arne Slot? Of moet laatstgenoemde het stokje vroegtijdig overnemen en vanuit een kansloze positie starten aan zijn tijd bij Feyenoord? Supporters die roepen om het hoofd van Advocaat, reageren puur uit emotie en paniek.
Maar dat is vooralsnog een kleine groep. De meeste woede richt zich tot aanvoerder Steven Berghuis, de échte zondebok. Berghuis scoort de meeste doelpunten, geeft de meeste assists, creëert de meeste kansen en schiet het vaakst op doel, maar het mag allemaal niet baten: het merendeel van de supporters is Berghuis inmiddels liever kwijt dan rijk. Zo werd hij in het bekerduel tegen Heerenveen bij het openingsdoelpunt verguisd omdat verdediger Geertruida zijn man niet overnam. Dat is hoe de hazen lopen.
Waar komt die vaak blinde woede vandaan? Berghuis is arrogant, is vaak het antwoord. Veel meer terecht is de kritiek op zijn ogenschijnlijk gespleten persoonlijkheid. De aanvaller kan een weergaloze pass afwisselen met een oerdomme overtreding en na een goede wedstrijd zeven dagen later bijna onherkenbaar over het veld lopen met zijn ziel onder zijn arm.
Daarom is vaak het verwijt dat hij er met de pet naar gooit, maar paradoxaal genoeg is Berghuis ook de speler die een enorm hart heeft voor de club. Hij wil met Feyenoord naar een hoger niveau, koos daarom niet voor PSV, en praat kritisch over de club zoals ook Willem van Hanegem dat doet. Niet uit desinteresse, maar uit de frustratie dat het niet snel genoeg gaat.
Die frustratie leidt helaas tot steeds meer problemen op en naast het veld. Het is daarom verstandig dat Feyenoord en Berghuis dit jaar afscheid van elkaar nemen. De international kan met zijn kwaliteiten een stapje hogerop en in het buitenland met een schone lei beginnen en hopelijk opbloeien. Feyenoord blijft achter met een selectie die op zoek moet naar nieuw leiderschap (waaruit mooie dingen kunnen groeien) en met wat financiële ademruimte.
Dat laatste is door de lege stadions helaas hard nodig. De herstelwerkzaamheden van de puinhoop die Van Geel heeft achtergelaten, zullen wat langer duren en het deltaplan moet voorlopig de koelkast in.
Wat volgend seizoen mogelijk is, blijft voorlopig speculeren. Dit seizoen is er alles aan gelegen om Europees voetbal te halen. Met Advocaat langs de lijn en Berghuis in het veld is dat geen onmogelijke opgave. Steun van supporters is daarbij belangrijk, zoals een stuurloos schip bij rustig vaarwater gedijt.
Peter
Lees meer over
