Op 24 mei 1995 nam Feyenoord afscheid van József Kiprich, de Tovenaar van Tatabánya. In de bekerfinale tegen FC Volendam viel hij één minuut voor tijd in. Voor de Hongaar voelde het als een cadeau: een laatste keer De Kuip, zijn Kuip. Het afscheid kwam hard aan, bij de supporters én binnen de selectie.
Voetbal International bestaat 60 jaar en dit viert het blad door oude artikelen opnieuw te plaatsen. Vandaag staat Feyenoord-held József Kiprich in de spotlights. Sterker nog, de dag dat Kiprich moest vertrekken uit Rotterdam. Het artikel is te lezen op de website van VI.
Publiekslieveling zonder contract
Kiprich groeide in zes seizoenen uit tot een van de grootste publiekslievelingen in Rotterdam. Zijn nonchalance, zijn klasse en zijn nuchtere houding maakten hem uniek. Toch besloot Feyenoord hem op 31-jarige leeftijd geen nieuw contract aan te bieden. “In samenspraak met de technische staf wilden wij dat risico niet nemen,” aldus manager Hans Hagelstein. Het betekende dat Kiprich transfervrij vertrok, ondanks dat spelers als Peter Bosz en Arnold Scholten hem dolgraag nog een jaar hadden gehouden.
Voor de supporters was Kiprich meer dan een speler. “Iedereen kreeg koude rillingen als hij zich alleen nog maar warmliep,” zei Willem Veenman van de supportersvereniging. Zijn naam galmde regelmatig minutenlang door De Kuip, ook al zat hij soms op de bank. Trainer Willem van Hanegem en assistent Geert Meijer zagen in hem niet alleen een smaakmaker, maar ook een spits die op elk moment een wedstrijd kon beslissen.
Nieuw start
Feyenoord kon door regelgeving rondom oudere spelers geen contractverlenging aanbieden. Kiprich vond zijn volgende uitdaging bij APOEL Nicosia, waar hij een uitstekend aanbod kreeg. Zelf had hij liever in Nederland gebleven, maar hij wilde zijn carrière niet als pinchhitter laten uitdoven. “Ik voel me een Feyenoorder. Ik zal Feyenoord nooit vergeten en ik hoop zij mij ook niet.”
Niet alleen zijn goals en passeerbewegingen maakten indruk, maar ook de mens Kiprich. Arnold Scholten noemde hem zijn ‘vaste slapie’ en een bijzondere persoonlijkheid. Ook de supporters herinneren zich vooral zijn warmte en contact met het publiek. “De gewone mensen zijn de belangrijkste sponsor van de club. Als prof heb je de plicht om daar iets voor terug te doen,” aldus Kiprich zelf.
Legende
Kiprich sloot zijn Feyenoord-periode af met prijzen, onvergetelijke herinneringen en een unieke band met de fans. Hij werd niet alleen een publiekslieveling in De Kuip, maar ook een idool in zijn geboorteland. Zijn naam zal in Rotterdam altijd blijven klinken: József, József!
Lees ook
Lees meer over
