Al even sierlijk als Tijjani Reijnders in de tweede helft Donyell Malen alleen voor de keeper had gezet, schoot hij Oranje vrijdag in de eerste helft op voorsprong tegen de Schotten. Reijnders nam Oranje bij afwezigheid van Frenkie de Jong bij de hand, wat hem na afloop op lovende kritieken kwam te staan. Een schril contrast met Feyenoorder Mats Wieffer, die juist door sommigen werd verguisd.
Dit seizoen maakt de van AZ overgekomen Reijnders furore op het middenveld van het grote AC Milan. Al in 2022 had Reijnders voor Feyenoord kunnen spelen, maar in het Maasgebouw werd de vraagprijs te hoog bevonden. Wie dat jaar wel het rood-wit aantrok, was Mats Wieffer. Sindsdien kennen de carrières van de twee middenvelders - die slechts een paar maanden na elkaar het levenslicht zagen, Wieffer is iets jonger - redelijk wat gelijkenissen.
Om voor Feyenoord te mogen voetballen, liet Wieffer Excelsior achter zich. Waar die stap voor veel voetballers te groot blijkt, is de geboren Tukker uitgegroeid tot een sterkhouder in De Kuip. Vorig jaar trok hij, net als Reijnders, voor het eerst het Oranjeshirt aan. Sindsdien speelde hij zeven interlands. Evenveel als Reijnders, de voetballer die eveneens spotte met de voetbalwetten door van AZ naar AC Milan te gaan, om daar vriend en vijand te verrassen.
Maar hoewel de carrièrepaden van Wieffer en Reijnders met dezelfde stenen zijn gelegd, is de stijl van beide spelers in nagenoeg niets hetzelfde. Wieffer is een behoudende voetballer, die heus wel wat kan met de bal aan zijn voet, maar het vooral moet hebben van zijn kwaliteiten zónder bal. Waar Wieffer nog weleens over zijn eigen benen wil struikelen, dwarrelt de flegmatieke Reijnders ogenschijnlijk moeiteloos met zijn bal aan de voet over de middenlijn.
Hoewel iedere serieuze trainer zal zeggen dat hij beide spelers nodig heeft, hebben we in Nederland besloten dat het type 'Reijnders' op handen wordt gedragen. Wil Wieffer een schouderklopje krijgen, moet hij altijd een stapje extra zetten. De bal veroveren, druk zetten, een tegenstander uit de wedstrijd duelleren; van Maastricht tot Leeuwarden wordt er niet naar omgekeken als je niet in staat bent om een pirouette te draaien.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen: als voetballiefhebber zie ook ik liever een dribbel van Reijnders dan een tackle van Wieffer. Ook is waar: Wieffer speelde tegen Schotland een hele slechte wedstrijd. Maar wat óók waar is: een dribbelkoning als Frenkie de Jong of Reijnders mag heel wat fouten maken en wedstrijden spelen zonder impact, voordat er überhaupt wordt gedacht over het uitspreken van kritiek. Hoe anders is dat voor de werkers, zoals Wieffer en zijn voetbaltweelingbroer Marten de Roon.
In het land van Johan Cruijff zijn de voetbalprofessoren blijven hangen in de jaren 70. De tijden zijn veranderd. Nederland is al lang niet meer toonaangevend, maar banjert door de voetbalwereld met de arrogantie van een wereldkampioen. Oranje, dat zich hooguit outsider mag noemen op het aankomende EK, kan geen elftal meer opstellen dat zonder blikken of blozen de groten der aarde de wil oplegt.
In de 'nieuwe' realiteit mogen we ons in de handen knijpen met de tactisch onderlegde Wieffer, die bereid is een bal te veroveren en in te leveren. In die rol hoort hij, als je een blik werpt op de statistieken althans, bij de besten van de Champions League en daarmee van Europa. Het leverde hem de belangstelling op van Atlético Madrid en Barcelona. Maar zo lang Wieffer geen 'sexy' steekpass geeft, zullen zij wel gek zijn.
Peter
