Daar was ie dan, de deadlineday. Waar vorige transferperiode op de valreep nog Nelson, Dessers en het wel of niet overkomen van Diallo het grootste issue was leek Feyenoord nu al grotendeels klaar. Toch hebben veel Feyenoorders gekeken naar alle transfershows in de hoop op een stunt, je weet maar nooit. Veerman, Bazoer, Bjørkan, Vormer, ze kwamen niet. De telefoon van Nederlands nieuwste clubwatcher stond roodgloeiend, maar verder dan een transfervrije of gehuurde Sandler van Manchester City kwam Feyenoord op de laatste dag niet.
Wålemark, Basset, Hendrix, Sandler en Dermane. Het zijn de nieuwste Feyenoorders(als alle faxen op tijd zijn aangekomen). Spelers die zich graag willen bewijzen, spelers die ook wat hebben te bewijzen. De grootste overeenkomst tussen deze spelers is de gretigheid die er vanaf druipt. Het is een kwaliteit die je bij de hele selectie ziet, er is honger naar succes. In dat opzicht is het verhuren en ontbinden van Diemers en Teixeira volkomen logisch. Zij toonden zich als voorbeeldig prof, maar zonder uitzicht op speeltijd waren zij slechts selectievulling.
Jahanbakhsh voelt inmiddels de hete adem van Wålemark. Terwijl de Iraniër zijn land met een assist aan WK plaatsing hielp was de Zweed bij drie goals betrokken op Varkenoord tegen Vitesse. Bijna voor iedere positie op het veld heeft Feyenoord een vervanger klaar staan. De inkt op het contract van Wålemark was nog nat op het moment dat Jahanbakhsh een grote rol speelde in de overwinning op NEC. Dat is de concurrentie die hoort bij een topclub. Dessers stuwt Linssen naar nieuwe hoogtes. Ook Aursnes en Malacia kunnen niet op hun lauweren rusten nu Hendrix maar wat graag op hun positie zou spelen. Cole Basset zou het liefste al meedoen tegen Sparta en vergelijkt zichzelf met Guus Til. Ambitie en branie, zonder arrogantie maar juist vertrouwen op kwaliteit. Dat hoort bij Feyenoord.
Philippe Sandler wil na slepende blessures, die een bizarre samenloop van omstandigheden lijken, zijn kwaliteit aan Europa laten zien. Een risicoloos gokje. Gezien de terugkoopoptie van Manchester City hebben zij er zeker nog vertrouwen in. Slot is gecharmeerd, dus hoeft Geertruida niet meer voor 4 posities als stand-in te fungeren. Hij kan zich nu concentreren op een plek centraal, waarbij Trauner maar ook Senesi de hete adem van de jongeling wel moeten voelen. Geertruida is eigenlijk te goed voor de bank, het is een luxe die Feyenoord de afgelopen jaren niet vaak is overkomen. Daarnaast wist ook de jonge Dermane Karim zijn weg naar de Kuip te vinden. De Togolees koos bewust voor Rotterdam en liet daarmee Chelsea en Manchester City links liggen. Feyenoord is hot.
Het lijkt er namelijk op dat het gat met PSV en Ajax op het veld geslonken is met voorgaande jaren. Met 42 punten na 20 wedstrijden presteert Slot beter dan Advocaat, hetzij slechts vier punten na evenveel wedstrijden. Dat lijkt weinig verschil, maar de afstand tot de koppositie bedraagt momenteel zes punten, vorig seizoen na 20 duels maar liefst twaalf. Het scenario dat Slot met zijn elftal 29(!) punten achter de koploper eindigt en play-offs moet spelen lijkt dan ook ondenkbaar. Daarbij kunnen we ook nog in ogenschouw nemen dat de Eredivisie dit seizoen een duidelijke kentering kent naar nog meer verdedigende elftallen. Daar had Advocaat met de selectie van vorig jaar helemaal geen raad mee geweten.
Slot en Arnesen bouwen aan een hongerig Feyenoord dat minimaal derde moet worden. Door gezonde concurrentie te creëren met gretige spelers ontstaat er een topsport cultuur. Je merkt aan alles dat de club wil presteren in de Conference League EN de druk op de top twee zo hoog mogelijk wil houden. Het enige minpunt dat je kunt aanwijzen is het gebrek aan goede verkopen, maar dat de club zich op de juiste manier ontwikkelt dat staat vast.
[i]
Raymond
[/i]
