De eerste prijs onder Dick Advocaat is een feit. In het oefentoernooi Cup of Traditions werd beslag gelegd op vermoedelijk de lelijkste beker in de geschiedenis van de club. Op deze zaterdag in Duisburg waren het niet eens de doelpunten van een ontketende Nicolai Jorgensen of de weergaloze passes van Orkun Kökcü die in het oog sprongen. Maar het experiment op links centraal achterin.
Een lichte blessure hield Marcos Senesi aan de kant, maar gelukkig was daar Wouter Burger. Een speler die vanwege zijn slungelige overkomen door veel fans direct werd afgeschreven als profvoetballer. Dat de jonge Burger debuteerde toen hij slechts 17 jaar oud was, werd voor het gemak vergeten. Het jeugdproduct toonde zijn techniek en aanvallende kwaliteiten tegen Hapoel Beer Sheva door een leep doelpuntje te prikken. Maar Advocaat heeft grootse plannen met de jongeling.
Burger mocht met een verhuurperiode bij Excelsior zijn kwaliteiten als verdedigende middenvelder gaan ontwikkelen. Moniz noemde hem bij aankomst direct zijn beste speler. Wat Burger uitbetaalde door vanaf minuut 1 het verschil te maken in Kralingen. In zijn eerste twee wedstrijden stortte de club uit Noord als een kaartenhuis in elkaar toen hij voortijdig werd gewisseld. Zijn spelinzicht en timing zijn fenomenaal voor een speler van zijn leeftijd. En dat merkten we tegen Borussia Dortmund afgelopen zaterdag.
Aan niets was te zien dat Burger voor het eerst van z’n leven minuten maakte als centrale verdediger. Naar verluidt zat Erling Braut Håland zo diep in de broekzak van onze Burger dat zijn familie hem als vermist heeft opgegeven. Daarnaast durft Burger te voetballen en is hij extreem comfortabel aan de bal, in tegenstelling tot onze Braziliaanse houthakker die 120 minuten naast hem stond. Ondanks de 10 extra kilo's aan spiermassa oogt Wouter sneller en wendbaarder dan ooit. Hij hoeft enkel Haps voor zich te dulden in het snelheidsklassement. Uitstekende kwaliteiten voor zowel een verdediger als verdedigende spelmaker.
De stormachtige ontwikkeling doet denken aan de carrière van Jerdy Schouten, tevens als aanvallende middenvelder opgeleid. Inmiddels is hij basisklant in de Serie A. Maar Burger blijft hopelijk langer op de Nederlandse velden. Zijn kwaliteiten, passie voor Feyenoord gecombineerd met zijn positie op het middenveld maken hem een Steven Gerrard in de dop. In interviews zie je ook gelijk: dit is Rotterdamse mentaliteit. Niet lullen maar poetsen en geen kapsones maar branie.
Een dergelijk clubicoon anno 2020 is voor de top drie van de Nederlandse competitie haast ondenkbaar. Spelers die deze clubs ontgroeien willen allemaal zo snel mogelijk een volgende stap maken. Maar Burger hopelijk niet. Want zeg nou eerlijk, nog 700 wedstrijden genieten van Wouter Burger in een Feyenoordshirt, wie wil dat nou niet.
[i]Raymond[/i]
