Feyenoord speelde een van zijn slechtste wedstrijden van het seizoen, maar kwam toch weer als winnaar uit de strijd. Gevierde, man net als vorige week; onze druistige, gedreven, jonge spits.
Toen Jørgensen naar Feyenoord kwam verscheen er een filmpje van zijn hoogtepunten. Daaraan zag je dat de Deen naast scoren ook echt kon voetballen. Uiteindelijk heeft hij dat minder dan de helft van zijn contacttijd laten zien en lijkt zijn periode bij Feyenoord als een nachtkaars uit te gaan. Zonde want hij had alles voor een echte Feyenoordspits. Het filmpje van Bozeník was voetballend minder belovend, maar het enthousiasme knalde mijn telefoonscherm binnen. Eigenlijk precies hoe hij nu drie keer bij Feyenoord 1 heeft gespeeld. Hij is (nog geen) aanspeelpunt en voetbalt nog niet heel lekker mee, maar loopt zich een slag in de rondte en staat heel vaak op de goede plek. En nog belangrijker voor een spits; hij tikt, frommelt of schiet ze ook binnen. Koppen heb ik hem nog niet zien doen, maar goed zoveel hoge voorzetten geven onze zijkanten nou ook weer niet.
Volgende week in Eindhoven komt alles bij elkaar. Eigenlijk is het één van de 23 finales die we onder Advocaat spelen om dat geklooi van de eerste 11 wedstrijden nog een (zeer) positieve draai te geven. Inmiddels hebben we 12 finales op rij gepresteerd en naderen we de top 2. PSV is uit de dood opgestaan en zit ons in de nek te hijgen. Onze enige buitenspeler met diepgang is zwaar geblesseerd. En op een ander veld treffen de nummer 1 en 2 elkaar. Na aankomende zondag kan de opmars richting top 2 een halt toegeroepen worden, waarin plek 4 onze voorlopige buit is. In het recente verleden zou ik zeggen; typisch Feyenoord om het weer op zo'n moment weg te geven.
Met Dick aan het roer zeg ik, wij gaan daar niet verliezen. Wij hebben een hele oude tovenaar uit Den Haag op de bank en een junior tovenaar uit Terchová in de spits. Die eerste zet met een Wolf aan zijn zijde ons elftal organisatorisch zo neer dat ook PSV zich stuk loopt op het "Feyenoordblok". De tweede treedt in de voorlopige voetsporen van zijn Hongaarse voorganger. In alles is hij een tegenpool van Kiprich, maar toch heeft hij ook weer alles om de ultieme (cult)held van ons mooie cluppie te worden. Wij hoeven geen spits met een modellengezicht die 4 man uitspeelt en een bal met een stiffie afrondt. Daar hebben we al iemand voor op rechts lopen. Wij willen een rouwdouwende, keihard werkende, scorende spits, die aanstekelijk juicht. Een speler waarin we onszelf herkennen. Een speler die ons ongeacht de uitslag van aankomende zondag nog lang gaat betoveren met zijn kinderlijke enthousiasme. Een nieuwe tovenaar is opgestaan, Terchová bedankt!
Remi
