Dit weekend genoot ik sinds lange tijd weer even bij een wedstrijd van Feyenoord. Of eigenlijk: het was er iets voor.
Jan Joost van Gangelen ging in de spreidstand voor een interview met Dick Advocaat. Of Jan Joost dat thuis ook deed, vroeg Advocaat zich hardop en met een ondeugend hoofd af.
We zijn welgeteld één wedstrijd onderweg, en nu al hebben we meer mogen lachen tijdens interviews met een Feyenoordtrainer dan tijdens het tijdperk van Van Bronckhorst en Stam. Advocaat heeft spelen met de media nooit geleerd, het zit in z’n genen. Het is een verademing.
Maar terzake.
Het vertrek van Jaap Stam bij Feyenoord was onvermijdelijk. Hoewel Stam zich moest redden met een selectie vol matige spelers die om de haverklap geblesseerd of niet fit waren, heeft ook de trainer zelf ogenschijnlijk weinig goeds gedaan. We mogen van de huidige spelersgroep geen wondervoetbal verwachten, maar wel dat zij ten minste in staat zijn zonder bal te weten wat ze moeten doen. Dat de organisatie onder Stam nog slechter was dan onder Van Bronckhorst, is veelzeggend. Daarbij leek geen speler onder Stam hart te hebben voor de zaak.
Een schrijnend voorbeeld daarvan is Steven Berghuis, waarschijnlijk de best betaalde speler in de selectie. Lang liep hij mokkend en verontwaardigd over het veld, als een verwend kind in een supermarkt. Toch durfde de miljonair te beweren dat wij dankbaar moeten zijn dat hij is gebleven. 'Steven toch' dacht ik, 'dit is de wereld op de kop'. Maar het lijkt na één zondag in Venlo al een eeuwigheid geleden.
Exit Stam, waarna Advocaat werd aangesteld als crisismanager. De laatste jaren door omstandigheden gedwongen een specialiteit van de [i]Kleine Generaal[/i].
Onbegrijpelijk eigenlijk: Advocaat heeft in zijn carrière bewezen meer dan een goede trainer te zijn. Maar toch, hoe kort de houdbaarheidsdatum van een trainer in de voetballerij ook is en hoe belangrijk ervaring ook mag zijn, blijkt de leeftijd van Advocaat voor veel clubs een reden om niet met de Hagenaar in zee te gaan.
En dat snap ik niet.
Voor Feyenoord was dat deze zomer geen probleem, en terecht ook. Jupp Heynckes, Carlo Ancelotti en Sir Alex Ferguson; er zijn genoeg voorbeelden dat oud geen synoniem is voor incapabel. Het tegenovergestelde is waar. Maar voor een behoorlijk deel van de Feyenoord-achterban was het wél een probleem. Advocaat - die passievoller is dan beroepsgenoten die dertig lentes jonger zijn - zag daarom af van de baan.
Nu is er dan toch een huwelijk. Godzijdank. Al tijdens de eerste training werd duidelijk hoe erg wij de laatste jaren een trainer met ervaring en deskundigheid hebben gemist om terugkerende problemen met een vaak simpel medicijn op te lossen.
Voor een apathische houding is in de selectie geen plek meer, vindt Advocaat. Hij sierde hem dat hij het opnam voor zijn voorganger Stam. "Als de spelers achter Stam hadden gestaan, dan was hij nog trainer geweest." Mee doen of oprotten, is het devies. Verder kan Advocaat als geen ander een goede organisatie neerzetten op het veld, iets waar Feyenoord naar snakt.
Wat nuance: we hebben pas één wedstrijd gespeeld onder Advocaat tegen een armzalig team. Het is nog heel pril en de diepe wonden van Feyenoord gaat één man niet helen. Maar de voortekenen dat we verbetering gaan zien op het veld, zijn goed.
Dat Advocaat een assistent-trainer meebracht die voor zijn sollicitatie alleen open deuren heeft ingetrapt op FOX Sports, is hem vergeven. Mensen die blijven roepen om jeugd ondanks dat er amper talent is, kunnen de boom in. Met Advocaat is deze selectie in staat om de chaotische clubbestuur een grote dienst te bewijzen en Europees voetbal in de komende 22 wedstrijden veilig te stellen.
[i]Peter[/i]
Lees meer over
