Twee jaar geleden schreef ik m’n eerste column voor deze website: ‘Het woord volksclub is straks een gedrocht’. Deze week luisterde ik een radio-uitzending op Rijnmond waarin de term ‘volksclub’ maar eens werd aangehaald door supporters afkomstig van de sportredactie van Rijnmond of Stadion op Zuid en wat de club er tot nu toe aan doet om de supporters wat van zich af te duwen.
Ik quoteer een paar uitspraken, waarvan zelfs een aantal aardig overeen komen met zinnen uit mijn column destijds. Uit 2017!! Twee jaar terug!!! Vandaag de dag constateren deze supporters nog steeds ongeveer hetzelfde. En dat is pijnlijk. “Feyenoord moet erop letten dat de prijzen betaalbaar blijven voor supporters. Voor een tenuetje betaal je al snel 190,- euro. Bij PSV betaal je de helft van de prijzen die Feyenoord hanteert voor een passe-partout. Feyenoord moet wat goodwill winnen bij de media om je heen, want wij zijn de supporters, in plaats van zelf voor de communicatie zorgen vanuit je eigen kanalen. Vroeger kon mijn zoontje bij trainingen nog achter het doel staan om Pim Doesburg te zien. Tegenwoordig rijden de spelers snel weg van het trainingscomplex.”
Even tussendoor: Ik zag op Twitter een video voorbij komen waarin je op een groot scherm een aantal spelers van je favoriete team kon selecteren. Vervolgens ging jezelf met je vrienden en familie positioneren om een foto te laten maken en daar werden deze gekozen spelers omheen geplakt. Alsof zij erbij waren toen de foto werd genomen. Het was vast een Amerikaans iets. Er werd onder mijn retweet gereageerd: “Zodat spelers helemaal geen contact meer hoeven te maken supporters?” Zo was dat niet bedoeld, dat wist zij ook, maar ze heeft absoluut een punt.
Terug naar de quotes en de column. Een van de sprekers en tevens supporters noemde het zelfs ‘een tussenfase’ waarin Feyenoord zit. Daar kan ik me in vinden. Een tussenfase waarin de club verschillende functies moet invullen. Een tussenfase waarin de stadiondiscussie voor strijd en hooggaande discussies zorgt tussen supporters die alleen maar het beste willen voor de club. Een tussenfase waarin Feyenoord vijf prijzen verder is, maar nog steeds de derde club op de ranglijst is die het gat met Ajax en PSV moet verkleinen. Maar bovenal een tussenfase waarin het stadion niet altijd meer vol zit, omdat (sommige) supporters klaar zijn met alle ellende die zich binnen en rondom de club afspelen. Alles wat al opgeschreven is, maar wat nog steeds speelt bij de club.
Begrijp mij goed. Wat Sjaak Troost en Jaap Stam de afgelopen maanden voor elkaar hebben gebokst: mijn complimenten. Echt waar. Het elftal ziet er stabieler uit en de Europa League groepsfase is bereikt. Het zijn kleine stappen in een goede richting, zoals ik al eerder zei in m’n vorige columns.
Maar Feyenoord moet echt wat doen aan de band tussen de club en de supporters. Dat haalde ik twee jaar geleden al aan en de sprekers op de radio net zo. Zie de quotes in de tweede alinea. Zonder supporters geen club. En samen kom je vast nog sneller uit die ‘tussenfase’. “Samen staan we sterk.” “Feyenoord een club van iedereen, voor iedereen.” Toch?! En anders ga ik maar achter dat beeldscherm aan die ik in de video op Twitter tegenkwam. Dan plak ik daar wel spelers op zoals Jørgensen, Ié, Berghuis, Kökcü en Toornstra. Heb ik toch nog een foto! Met de spelers van Feyenoord die ik dan op afstand bewonder.
Oscar van Bekkum
Lees meer over
