Na de komst van ex-Ajacied Jaap Stam als nieuwe trainer bij Feyenoord was het even slikken toen deze week de naam van Jordi Cruijff werd genoemd als de mogelijke opvolger van Martin van Geel.
Een onderbuikgevoel. Clubbelang gaat nu voor, toch?
Of ontlenen we onze identiteit teveel? Een Amsterdammer als [i]td [/i]én een voormalig Ajax- en PSVspeler als trainer bij Feyenoord? En dat terwijl we volgend weekend afscheid nemen van twee echte Feyenoordiconen en ras-Rotterdammers, Robin van Persie en Giovanni van Bronckhorst. Het is een toch een terechte zorg in een tijd dat besloten trainingen genormaliseerd zijn en we onze ploeg voor de Klassieker moeten toejuichen vanaf een dijkje?
Bij een oer-Rotterdamse volksclub ziet iedereen met een roodwit-hart liever een Rotterdammer aan het roer, of in ieder geval iemand met een geschiedenis bij de club. Ze zijn er niet in overvloed, maar ze zijn er wel. In ieder is er geval één man. Ferry de Haan van Excelsior.
Maar hoewel De Haan bewees met bescheiden middelen ieder jaar een voor Excelsior-begrippen prima elftal op de been te kunnen brengen en hij Feyenoord kent, spreekt Jordi Cruijff mij meer aan. Ja een Amsterdammer, maar wel één met een netwerk buiten Nederland. Eén die succes boekte met meer dan één club. Namelijk met AEK Larnaca en Maccabi Tel Aviv. Eén die met zijn naam een uithangbord en ambassadeur kan zijn voor Feyenoord, ook over de landgrenzen. Hetzelfde gevoel heb ik met Stam.
En één die ooit zei in De Telegraaf: 'Net als mijn vader heb ik altijd een speciaal gevoel bij Feyenoord. Natuurlijk ben ik opgeleid bij Ajax, maar ik zal nooit vergeten dat Feyenoord mijn vader een waardige afsluiting van zijn carrière heeft gegund. Hoewel ik in die tijd nog bij de jeugd van Ajax speelde, was ik toen toch voor Feyenoord.'
Bonuspunten, Jordi.
Toch weer dat onderzoekgevoel. De meest bekrompen versie van mijzelf komt naar boven als het gaat over Feyenoord. Heus, er zijn er die meer anti-Ajax zijn dan ik. En hoewel mensen uit Amsterdam ons vaak ongelooflijk hypocriet betichten van Calimero-gedrag, zie ook ik toch liever Willem II een beker pakken in De Kuip.
'Verdomme', roep ik dan bij de 2-0 tegen mijn tv. Zoiets.
Ik onthoud mezelf dan ook vaak van de discussie zonder foute meningen: 'clubbelang vs. clubidentiteit'. Doch ik neig meer naar het eerste kamp. Ik was vóór Van Gaal als trainer, vóór Stam. En ja, nu toch vóór Cruijff. Feyenoord heeft nu baat bij de juiste mensen op de juiste plek in deze cruciale fase in de hedendaagse clubgeschiedenis. Daarbij past geen onderbuikgevoel.
[i]Peter[/i]
Lees meer over
