Nadat je Yankuba Minteh huilend van het veld ziet lopen, kun je haast niet anders dan hem meteen vergeven en weer in je hart sluiten. Zelfs nadat hij binnen één minuut op de bon wordt geslingerd in de finale van de KNVB Beker.
Wat hielp in het vergevingsproces: NEC, dat na afloop toch werd overladen met complimenten, gaf nooit echt de indruk Feyenoord te kunnen raken waar het pijn doet.
Het maakte het beeld van Yankuba Minteh, die na afloop in een badjas over het veld liep met de beker in zijn hand, niet minder mooi. Als je in Gambia opgroeit, kan het zomaar zijn dat je jarenlang nooit van Feyenoord hebt gehoord. Maar wie een blik werpt op de snelle dribbelaar, ziet geen huurspeler die zo snel mogelijk naar de schijnwerpers van de Premier League wil, maar een voetballer die zijn tranen niet kan bedwingen als hij zijn team in de problemen brengt.
Ook heel mooi - gezien de omstandigheden misschien nog wel mooier - een lachende Santiago Gimenez. Wellicht nóg mooier: Lutsharel Geertruida die de microfoon grijpt en het Legioen toeschreeuwt.
Dit soort beelden krijg je als Feyenoordsupporter in je leven slechts enkele keren voorgeschoteld en je weet nooit wanneer de volgende keer is. Toch hing er voorafgaand een opmerkelijke zweem van desinteresse over de finale, of in ieder geval over de aanloop daarnaartoe, die deed denken aan een bepaalde arrogante houding die we zo lang hebben verafschuwd.
Aan de andere kant, of misschien beter gezegd, tegelijkertijd, waren er ook mensen die beweerden dat het winnen van de beker het seizoen 'goed zou maken', alsof er iets goed te maken viel. Zo'n opmerking is niet anders dan stank voor dank en past niet bij supporters die jarenlang zoveel hadden om over te klagen. Alsof je eindelijk je Fiat Punto ingeruild voor je droomauto, een ruim bemeten Mercedes, om vervolgens te klagen over het gebrek aan bekerhouders.
Na het kampioenschap waren de verwachtingen voor dit seizoen érg hoog gespannen. Té hoog. Hoewel de laatste weken nogal wat wedstrijden een plichtmatig karakter hadden gekregen omdat het gat met een ongenaakbaar PSV onoverbrugbaar was geworden, heeft Feyenoord krankzinnige goede prestatie geleverd door, zonder enkele problemen, voor het tweede jaar op rij Champions League-voetbal veilig te stellen, wat verdere (financiële) groei betekent. Nadat Ajax voor de tweede keer werd vernederd, was de bekerfinale dus helemaal geen goedmakertje, maar eerder een kers op de taart.
Bovendien overwinterden we dit seizoen opnieuw in Europa. Het geeft te denken wat de waarde is van Arne Slot, die door Hans Kraay Jr. meteen na het laatste fluitsignaal richting de uitgang werd gepraat. Is het onverantwoord om Slot met afstand de best betaalde trainer te maken die de Eredivisie heeft gekend? Wie Feyenoord al z'n hele leven volgt, kan die vraag enkel met 'nee' beantwoorden.
Ga hem zes, zeven, acht miljoen. Nog tien badjassen. Nog een jaar Yankuba Minteh. Slot verdient het allemaal terug.
Ook Giovanni van Bronckhorst gaf Feyenoord een titel en zelfs twee bekers, maar aan alles voelde je dat dat succes breekbaar was. Slot geeft Feyenoord meer dan tastbare prijzen. Hij laat supporters toeleven naar de finale met een nonchalance die doet vermoeden dat de club ieder jaar verzekerd is van een prijs, alsof het nooit anders is geweest.
In heel Gambia kennen ze Feyenoord inmiddels. Ver daarbuiten ook.
Peter
