'Ik heb altijd geprobeerd het zo aangenaam mogelijk te maken voor de mensen, dat ze zich weer thuis voelden'

Peter krijgt de vraag wanneer zij de knoop hebben doorgehakt over het afscheid bij Feyenoord. 'Het begon eind vorig jaar, toen ik heel hoge koorts had en een beetje verward was – dat schijnt vaker voor te komen als je zo ziek bent', zegt Peter in het nieuwe Feyenoord Magazine, waarvan een deel is geplaatst op de website van Feyenoord. 'Voor de zekerheid is er toen een scan gemaakt, daarbij werd per toeval ontdekt dat ik de ziekte van Alzheimer heb. De ziekte was toen echt nog helemaal in de beginfase, ik had er verder nog niks van gemerkt en mijn omgeving ook niet.’ Rina vult aan. 'We zijn samen met onze twee zoons gaan zitten om te bespreken wat het beste zou zijn om te doen. Dat was niet makkelijk. We wilden Feyenoord niet van hem afpakken, maar we wilden hem ook beschermen. Uiteindelijk hebben we Peet zelf laten beslissen natuurlijk.’ Peter knikt. Peter knikt: ‘Ik wil het moment voor zijn dat ik omroep dat Jantje erin komt, terwijl het Pietje is. Vooral omdat ik Feyenoord geen schade wil aandoen.’ Rina: ‘Maar ook jezelf niet, dat moet je niet willen.’

Peter heeft vele hersenschuddingen opgelopen, mede door het koppen. Er wordt gevraagd of zij verband zien. ‘Je weet niet hoe het was gelopen als ik die hersenschuddingen niet had gehad', zegt Peter. 'En als ik in plaats daarvan een paar schoppen op m’n knieën had gehad, kon ik nu misschien moeilijk lopen.’ Rina reageert. ‘Ik zou zeggen: ja, er is een verband, maar volgens de doktoren die we hebben gesproken is dat niet altijd gezegd.’ Voor Peter was het vanzelfsprekend dat hij veel kopte. 'Het ligt er ook aan hoe je kopt. Als je de bal goed raakt, op je voorhoofd, heb je er geen last van.’

Peter kreeg veel berichten toen hij liet weten dat hij ging stoppen. ‘Poeh, het zijn er zoveel geweest, echt vanuit het hele land. Veel uit Groningen, omdat ik daar gespeeld heb, maar ook bijvoorbeeld uit Amsterdam. Op een gegeven moment hebben we de telefoon weggelegd, het werd gewoon te veel. Onze jongste zoon beheert mijn Facebook, zijn telefoon sloeg gewoon op hol. De berichten bleven maar binnenkomen. Het viel me ook op dat niemand negatief was, alleen maar mensen die meeleefden. Veel berichten waren heel aandoenlijk, echt uit het hart.’ Zijn stem was vele jaren vast onderdeel van een bezoek aan De Kuip. ‘Dat is mooi om te horen. Ik heb altijd geprobeerd het zo aangenaam mogelijk te maken voor de mensen, dat ze zich weer thuis voelden. Dat kan met woorden, maar ook met een liedje. Dat vond ik altijd leuk om te doen. Als ik voelde dat het tijd was voor een la-la-la’tje dan zette ik hem in. En de supporters volgden altijd.’

Nu Peter afscheid heeft genomen als stadionspeaker van De Kuip moeten mensen het gaan doen zonder het 'doei-doei'. ‘Mensen denken misschien dat ik daar heel erg over had nagedacht, maar dat is helemaal niet zo. Ik zeg altijd automatisch doei-doei. Dat is zo gegroeid, ik zei het vroeger thuis ook altijd al. Op een gegeven moment is dat in De Kuip massaal overgenomen. Overal waar ik kom, is het: doei-doei.’ Peter krijgt de vraag hoe hij de laatste wedstrijd heeft beleefd als stadionspeaker. ‘In mijn achterhoofd wist ik: het is bijna gebeurd. Ik heb zelf de keuze gemaakt om te stoppen, maar dat heeft natuurlijk een achtergrond. Zonder die ziekte had ik graag nog langer doorgegaan. Ik vind het nu alleen mijn eigen verplichting naar Rina en onze jongens dat we nog leuke dingen kunnen doen met elkaar. Zo lang het nog kan, wil ik nog met hen genieten, zoals onlangs nog tijdens een cruise naar Spanje. Dat betekent wel dat ik een heel hoofdstuk afsluit. Feyenoord is niet alleen mijn club, maar ook een groot deel van mijn leven.’

Het volledige interview met Peter Houtman is te lezen in het nieuwe Feyenoord Magazine, waarin ook onder meer Givairo Read, Jakub Moder en Pascal Bosschaart aan het woord komen. Ook elke editie van Feyenoord Magazine ontvangen? Sluit je dan aan bij Het Legioen via hetlegioen.feyenoord.nl.