Nick Marsman, oud-doelman van Feyenoord, is op dit moment aan de slag bij ADO Den Haag. In gesprek met Bart Kruijt van VI blikt hij terug op zijn roerige tijd bij Inter Miami. Die tijd werd vooral zo opvallend omdat die periode bekend staat onder de naam Messi Mania. Een tijd met veel gemengde gevoelens.
Marsman weet nog dat hij verrast was om Messi te zien, voor het eerst: ‘Het is niet zomaar iemand, natuurlijk. Bijzonder om zo'n speler dan de hand te schudden en ineens in je team te hebben.' Messi zat daar ‘opeens’ in de kleedkamer, samen met zijn zoontje, en iedereen moest zich aan hem voorstellen. Voordat de transfer rondkwam, was er al een heuse gekte gaande. De keeper zegt daarover: ‘Je zag in één keer overal banners in de stad, graffiti op de muren, noem het maar op.’ Alles ging over Messi in die tijd en niemand had het meer over het spel van de club zelf.
Samen trainen
Ook de eerste herinnering aan Messi op het veld in Miami was een bijzondere. Marsman moest met drie keepers concurreren voor een basisplek en op de training werd er een spelvorm gespeeld. De verliezende keeper mocht niet meedoen met de partij en Marsman trok aan het kortste eind. Het moment van balen duurde maar heel kort, toen bleek dat Messi los van de groep trainde en daardoor samen met Marsman aan de slag zou gaan. De kwaliteit van Messi staat natuurlijk als een paal boven water, dat voelde en zag Marsman meteen. Het is moeilijk om te beschrijven, voor de keeper, hoe goed Messi nu echt is: ‘Zijn aanname is gewoon altijd goed.’ Marsman gaat verder en vertelt dat Messi achteloos kon aannemen en al bezig was met de volgende actie.
In de rij
Met Messi won Inter Miami het toernooi om de Leagues Cup. Marsman heeft nog een foto van hem, Messi en de cup. Een foto die niet spontaan was overigens, maar in scene gezet. Marsman vertelt dat alle spelers stonden te wachten om met Messi op de foto te kunnen gaan. Later ook zo bij de Ballon d’Or. Een leuke anekdote nog van Marsman: ‘Voor de trainingen vroeg je ook aan de clubfotograaf of hij even scherp wilde zijn als Messi in je buurt stond. Dat verzoek hadden alle spelers, dus die jongen had het opeens behoorlijk druk.'
Het einde
Maar eigenlijk is dat een van de weinige positieve herinneringen van de doelman aan deze tijd. Marsman speelde geen enkele wedstrijd samen met Messi. Sterker nog, doordat oud-ploeggenoten Jordi Alba en Sergio Busquets overkwamen, moest er ruimte gemaakt worden in het salarisbudget. En Marsman werd daarvan de dupe. Hij moest ruimte maken, zodat de andere jongens konden spelen. Het zogenaamde ‘salary cap’ werd ingevoerd. Marsman vertelt dat Messi nog wel aan hem gevraagd heeft wat er aan de hand was, omdat Messi zag dat Marsman tijdens trainingen in de basisploeg stond maar geen enkele wedstrijd speelde. Maar het mocht niet baten, het besluit werd niet teruggedraaid. Zelf heeft Marsman er niet voor gekozen om een rechtszaak aan te spannen, alhoewel er wel juridische gronden waren om de beslissing van de salary cap van tafel te werpen. Marsman besloot geen stappen te nemen en de eer aan zichzelf te houden.
Marsman bleef onder contract staan bij Inter Miami maar was niet meer speelgerechtigd. De Zwollenaar werd zelfs uitgeleend aan een club op het tweede niveau, waardoor hij toch nog wat wedstrijden kon spelen. Het einde van zijn American Dream was niet zo prettig, maar aan het begin van zijn avontuur heeft Marsman mooie herinneringen. Daarna lonkte een stap naar andere landen, maar Marsman wilde er financieel niet op achteruit gaan. Uiteindelijk werd het toch een Nederlandse club, ADO Den Haag kwam en pakte direct door. En zo keerde Marsman terug naar Nederland om hier toch weer te moeten wennen aan het verschil in klimaat, maar ook in topsportcultuur. In Amerika draait natuurlijk alles om sport. Dus misschien keert Marsman met zijn gezin nog wel eens terug naar Miami, maar voorlopig geeft hij alles voor ADO.
-medium.webp)
