Eindelijk zag ik tijdens een wedstrijd van Feyenoord weer eens een ploeg die een tegenstander met de rug tegen de muur wilde zetten. Ruim 70 minuten de bovenliggende partij zijn en de kansen aaneen rijgen, maar wel uiteindelijk met lege handen staan. AZ liet zien dat wij na het hoongelach van al die Alkmaarse invloeden weer het voorbeeld voor die club zijn. Want het resultaat was hetzelfde als eerder dit seizoen in Rotterdam, drie punten voor Feyenoord.
Verhaal van dit seizoen
Het seizoen van Feyenoord is het best te vergelijken met een goed boek van je favoriete schrijver, maar waarvan de bladzijden soms aan elkaar lijken te plakken. Vol verwachting ben je begonnen, maar moeizaam blader je door, in de hoop op een plottwist die alles de moeite waard maakt. Maar PSV blijft maar winnen en ons voetbal wordt steeds slechter. En toen kwam de wedstrijd tegen AZ, een verhaal apart, waarin Feyenoord, tegen de verhaallijn in, met de winst aan de haal ging. Ironisch genoeg dankzij een scenario dat dit seizoen zeldzaam leek: scoren uit een standaardsituatie. Alsof iemand per ongeluk een pagina uit een ander boek had ingevoegd.
Uitgeblust?
De ploeg maakte in Alkmaar bij vlagen een uitgebluste indruk. Alsof er in de competitie niets meer is om voor te spelen. En ook bij het Legioen merk je een sluimerende onvrede, of moedeloosheid die voortkomt uit wedstrijden die weliswaar goed gespeeld, maar niet gewonnen werden. En dan was er de wedstrijd tegen AZ, die ondanks de drie punten ook weer bakken met kritiek op leverde. Wat weer in schril contrast stond met de bijna feestvierende Arne Slot dat zijn ploeg uit een standaardsituatie een wedstrijd wist te winnen.
Dagmenu
De sluimerende onvrede bij de supporters is sinds de nederlaag tegen FC Twente een constante achtergrondmuziek geworden dit seizoen. Met de tweede plaats zo goed als in de tas en de bijbehorende Europese miljoenen binnen handbereik, plus avonturen in de KNVB beker en de Europa League op het programma, zou je zeggen dat de menukaart er rooskleurig uitziet. Toch blijft de vraag of de chef in staat is om deze keer wel een sterrenmaaltijd op tafel te zetten. En die onzekerheid lijkt op de ploeg over te slaan.
Duizend kelen
Terwijl, de bekerwedstrijd tegen PSV heeft aangetoond dat Feyenoord, met de juiste support, in staat is tot grootse daden. Toen het Legioen zijn stem verhief, transformeerde het team van een onzekere groep spelers in een orkest dat een symfonie van voetbalmuziek ten gehore bracht, waarbij de Eindhovenaren simpelweg overrompeld werden. Zo dun kan die scheidslijn blijkbaar zijn.
Met nog genoeg om voor te spelen, staat Feyenoord maar weer eens op een kruispunt. Met een KNVB Beker, halve finale Europa League en tweede plaats zou het seizoen bijzonder geslaagd genoemd kunnen worden, maar er zit nog meer in. Dus hopelijk zorgt het gezang van het prachtige Legioen ervoor dat het team beseft dat het boek nog niet uit is. De laatste pagina’s kunnen wel eens een triomfantelijk einde bevatten, als de spelers en supporters bereid zijn om samen de volgende bladzijde om te slaan.
Raymond
