Ga er maar aan staan, 21 jaar en aanvoerder van Feyenoord worden. Een verantwoordelijkheid die publiekslieveling Justin Bijlow al niet aan durft. Orkun Kökçü is waarschijnlijk na drie wedstrijden al de meest bekritiseerde aanvoerder van Feyenoord. De jongen die in 2014 over kwam uit de jeugd van FC Groningen en in zeven seizoenen de aanbiedingen van Manchester City, Tottenham Hotspur, Manchester United, Chelsea, Borussia Dortmund, Paris-Saint Germain, Arsenal, Leicester City, Fiorentina, RB Leipzig en talloze Turkse clubs af sloeg om bij Feyenoord als grote meneer te willen vertrekken. Bij vrijwel elke club ter wereld zou zo’n speler door de supporters op handen worden gedragen, maar bij Feyenoord niet. Integendeel.
De voor Turkije uitkomende middenvelder staat inmiddels op zestien interlands en is een zekerheidje in de selectie van Stefan Kuntz. In het elftal van Slot staat Kökçü als eerste op het wedstrijdformulier, zelfs als hij niet helemaal fit is. Zo belangrijk acht onze trainer deze speler. In 51(!) wedstrijden vorig jaar was de spelverdeler betrokken bij 18 doelpunten. Zijn voorwaartse passing en de nauwkeurigheid daarvan is één van de hoogste van Europa. Bijzonder indrukwekkend voor een 21-jarige centrale middenvelder. Maar, het zijn cijfers die niet tellen bij Kökçü. Zijn corners zijn namelijk te slecht, dat de corners van Kökçü na die van Gakpo de meeste goals in de Eredivisie opleveren lijkt aan dovemans oren gericht.
Op drie november 2019 maakt Dick Advocaat Steven Berghuis aanvoerder van Feyenoord. De speler, die alles behalve een leider is, krijgt de band puur om hem te prikkelen. Wat volgt is een gênante aaneenschakeling van incidenten waarbij supporters het wangedrag van deze bonk frustratie met de mantel der liefde bedekken. Zíjn statistieken, voornamelijk overeind gehouden omdat hij in vijf jaar tijd 24 penalty’s en een miljoen corners en vrije trappen mocht nemen, telden destijds wél bij de beoordeling van zijn kwaliteiten. De ervaren speler die in 20 topwedstrijden tegen Ajax en PSV 16 keer geen enkele inbreng had, was zogenaamd onmisbaar. Bij de piepjonge Kökçü zijn na slechts zeven topwedstrijden al de geluiden: Hij laat het te weinig zien in grote wedstrijden. Een jeugdspeler die afgelopen jaargang pas zijn eerste volledige seizoen kon spelen wordt geacht in grote wedstrijden structureel het verschil te maken. De wereld op z’n kop.
Orkun Kökçü miste vanwege een lompe tackle van Jorrit Hendrix en een voedselvergiftiging vrijwel de gehele voorbereiding. Na, logischerwijs, mindere optredens tegen RKC en Emmen werd er direct gesmeekt om hem niet meer op te stellen. Te verkopen zelfs, nu het nog kon. Onbegrijpelijk. De gehuurde Szymanski die wél de hele voorbereiding kon meedraaien en een leuke indruk maakt was tegen Lazio veruit de zwakste man bij Feyenoord. Toch heeft Szymanski tegen ploegen uit het rechterrijtje van de eredivisie al meer krediet opgebouwd dan onze aanvoerder. De zucht van ongeloof die door de supporters en analisten ging toen ze hoorden dat niet Gernot Trauner maar Orkun Kökçü de nieuwe aanvoerder van Feyenoord zou zijn is ook pijnlijk. Het rest mij de vraag, waarom is het voor veel supporters zo moeilijk om deze jongen te steunen.
Ondertussen laat zijn goal tegen Sparta ook direct de mens Kökçü zien. Ontlading. Natuurlijk merkt hij de kritiek op zijn aanvoerderschap. Natuurlijk voelt hij het continue vergrootglas waar andere spelers om ongrijpbare redenen aan lijken te ontsnappen. Na de wedstrijd tegen Lazio moest de middenvelder het vanwege de enorme hoeveelheid haat het zelfs onmogelijk maken om te reageren op zijn social media. Om vervolgens van de supporters nog een schop na te krijgen na een collectieve wanprestatie. Schandelijk.
Het twee maten systeem dat door het Legioen gehanteerd wordt is overigens niet nieuw en lijkt een ongrijpbaar fenomeen. Onder andere Lurling, Van Beek en Vente vielen er ten prooi aan. Terwijl bijvoorbeeld Larsson(Sam), Manu en Jorgensen ondanks hun gebreken buiten schot bleven. Vrijwel de enige speler die het systeem ontrafeld heeft en het Legioen echt de mond heeft weten te snoeren was Karim El Ahmadi. De speler die na 2,5 seizoen hoongelach eindelijk in de armen werd gesloten en met die steun uitgroeide tot aanvoerder en één van de belangrijkste spelers van het kampioenselftal.
Als iemand die steun verdient is het onze aanvoerder wel. Een jongen van Varkenoord. Een Feyenoorder. Een leider.
[i]Raymond[/i]
Lees meer over
