Gisteren leek het voor het eerst sinds lange tijd weer te gaan gebeuren; een nederlaag van Feyenoord. Tot als een duveltje uit een doosje Dessers tevoorschijn kwam.
De keren dat Feyenoord dit seizoen een punt of een overwinning in de slotfase naar zich toe trok zijn niet op één hand te tellen. De eerste twee keer denk je geluk, maar dit Feyenoord heeft zelden geluk. Het is pure kwaliteit gedreven door mentaliteit. Een elftal dat bestaat uit gerijpte talenten uit de eigen opleiding met daaromheen gerichte aankopen uit alle windstreken en een trainer uit Bergentheim, die ergens in zijn leven Rotterdamse nuchterheid heeft opgepikt. Wat hebben ze allemaal gemeen? Ze voelen en stralen uit wat het is om voor Feyenoord te spelen. De tactiek, afjagen, speelt daar ook een rol in. Maar de interactie met het Feyenoord publiek kan je niet faken. Daar prikken we zo doorheen. Na vele jaren hebben we een team dat door speelstijl, gedrag en prestaties, de stad op zijn schouders draagt.
Donderdag was de mooiste 0-0, die ik in mijn leven gezien heb. Spanning, spanning en spanning en toen mij na het laatste fluitsignaal gevraagd werd of ik emotioneel was, kon ik even niet antwoorden. We hebben een vechtmachine op het veld, die het publiek opzweept en vice versa. Dit is Feyenoord zoals het bedoeld is, maar de afgelopen decennia maar zelden vertoond werd. Het gevoel dat Gio's team in de stad in 2017 teweegbracht, was onbeschrijfelijk. Deze ploeg is nog hechter. Dit is een team dat op 25 mei geschiedenis gaat schrijven. En wij worden gek en ja misschien een beetje emotioneel. Feyenoord bedankt!
Remi
Lees meer over
