Het is nu maandagochtend, vier dagen na de halve finale tegen Marseille. En volgens mij ben ik nu pas eindelijk een keer geland. Het kan nog maar een keer gezegd worden: wát een wedstrijd was het.
Ik kom meestal zo vlak voor de aftrap het stadion binnen. Donderdag was ik er al ruim 1,5 uur voor de wedstrijd. De laatste keer dat ik dit deed was op 14 mei 2017, voor de wedstrijd tegen Heracles. Ik kon me thuis toch niet concentreren en ik zat alleen maar op mijn telefoon en horloge te kijken. Rond de Kuip vóelde je donderdag die broeierige sfeer gewoon weer, er hing iets in de lucht. En het bleek iets heel moois te zijn.
Ik heb het geluk dat ik bij de wedstrijd tegen Marseille was in december 1999, achter het doel in vak X. Die staat nog altijd in mijn top 3 van mooiste wedstijden ooit in de Kuip. Ik denk dat de wedstrijd van afgelopen donderdag ook heel dichtbij de absolute topwedstrijden in de Kuip gaat komen. Qua sfeer, qua beleving, alles. Ik ging donderdag pas rond 1.30 uur naar bed, nog vol van de adrenaline en met een keel van schuurpapier. Tot en met zondagavond heb ik nog filmpjes zitten kijken van de pyro, van You’ll never walk alone en van de drie doelpunten. Ik kreeg er maar geen genoeg van.
Ja soms, heel soms, zit het mee als Feyenoordsupporter. En soms blijken torenhoge verwachtingen ook nog eens uit te komen. Des te lekkerder is het dan om je er even helemaal in onder te dompelen, toch? Ondergaan we normaal gesproken rond deze tijd van het seizoen een lijdensweg, nu gaat ‘ie eigenlijk best lekker. Ik sla de laatste tijd geen voetbalprogramma en sportjournaal over. En de sportkranten hang ik nog net niet boven mijn bed.
Normaal gesproken had ik mijn hart vastgehouden voor zo’n verplicht nummertje als tegen Fortuna Sittard. Een paar dagen na een wedstrijd waarin je alles hebt gegeven, en vlak voor een nieuwe megabelangrijke wedstrijd. Dan zou je verwachten dat ze er met het koppie niet helemaal bijzijn of dat ze met de handrem erop spelen om niet geblesseerd te raken. En dan nog eens uit tegen een degradatiekandidaat: alle ingrediënten voor een kansloze pot van Feyenoord. Maar nu had ik zoiets van: kom maar op! En gelukkig dachten de spelers er ook zo over. We zijn niet te stoppen!
[i]Wouter[/i]
Lees meer over
