In het begin van dit seizoen bleven we met onze ogen knipperen. Feyenoord won potjes makkelijk en speelde ook nog aantrekkelijk voetbal. De afgelopen twee wedstrijden zijn we ons weer bewust dat Feyenoord nog steeds Feyenoord is en verliezen we 5 punten.
Til, Malacia en Bijlow waren de mannen in topvorm bij de start van het seizoen. Sinds de uitstapjes naar het Nederlands elftal is de onvermoeibare Til moe, is de volwassen geworden Malacia ouderwets onstuimig en pakt de beste keeper van Nederland geen (bonus)punten meer. Bijlow mag je eigenlijk niks over zeggen, want eigen jeugd en een echte Feyenoorder, maar de 2-1 van Vitesse is houdbaar en tegen die 1-1 van RKC zaterdag zet een Bijlow in topvorm ook een handje.
Natuurlijk zijn er veel meer spelers, die zaterdag onvoldoende thuis gaven. International en aanvoerder van zijn land Alireza, raakt eigenlijk sinds zijn 2 goals in de Conference League geen knikker meer. Dessers mist de belangrijkste eigenschap van een spits; rust voor de goal. En zo kunnen we ze bijna allemaal wel langsgaan.
Het feit dat het gelijkspel tegen RKC mij en ik denk velen supporters zo frustreert, is eigenlijk positief. We verwachten weer wat van deze selectie en trainer. Die verwachting en hoop is er altijd, maar dit seizoen leek het anders. Met wedstrijden tegen Union Berlin thuis en Cambuur uit kan dit Feyenoord laten zien of we in het begin van het seizoen te vroeg gejuicht hebben. Of dat deze ploeg zich opricht en het momentum weet te draaien.
Sowieso is dit de eerste goede test voor onze hoofdtrainer, want een aantal wedstrijden zonder overwinning in die kaasstad kan gewoon, in de havenstad begint het dan de borrelen. En dat is geen vrijdagmiddag borrel. Dus Slot, er is veel vertrouwen in je, maar voor de komende week is er maar één doelstelling; afwenden dat kantelpunt!
Remi
Lees meer over
-medium.webp)
