FR-Fans.nl blikt in de rubriek FR-TALK iedere maand terug met een Feyenoordsupporter op de afgelopen maand, maar duiken we ook in het leven van deze Feyenoorder. In augustus hadden we een gesprek met Lee towers. “Een ander mooi voorbeeld is dat ik Mark Koevermans hoorde zeggen dat driekwart van de seizoenskaarthouders hun geld niet terug hoefde te hebben afgelopen seizoen. Dat zegt wel wat over dit Legioen.”
Lee Towers (75) staat bij Feyenoord bekend als een grote supporter, maar ook om zijn songs ‘Mijn Feyenoord’ en ‘You’ll never walk alone’. Wanneer de club met een prijs op de Coolsingel wordt gehuldigd kun je niet om Lee als ambassadeur van Feyenoord en Rotterdam heen. Hij was een van de eerste die de hele serie 'Dat ene woord’ al heeft kunnen zien, die vanaf vandaag te zien is op Disney+. Hij noemde het bij Humberto Tan aan tafel een ‘heftige serie’. “Er kwamen beelden in voor die ik als supporter liever niet had gezien", zegt Lee die eigenlijk Leen heet. "Hij noemt een voorbeeld: “Als een speler van Feyenoord rood krijgt en het veld verlaat dan ontstaat er frustratie. Er komt dan heel veel emotie los. Zeg maar, tot op het bot. Dat hoort ook bij Feyenoord, maar je moet je soms afvragen of je alles wel wil zien. Het roept nogmaals zoveel op.”
In de serie komt oud-trainer Dick Advocaat veel aan bod. Een trainer die vol zit met emotie, vindt Lee. “Met al zijn energie emotie in hem ging hij te werk bij Feyenoord en zo sprak hij ook zijn spelers toe: verdikkeme doe dit, doe dat. Hoe oud ben je nou? Maar hij ging ook in tranen van het veld af in z’n laatste wedstrijd tegen FC Utrecht en Europees voetbal binnen was. Ik heb hem daarna opgebeld en bedankt voor zijn passie, inzet en inbreng. Daar was hij dolgelukkig mee.”
"Verbinding"
Het supportersgevoel is geen ontbrekende draad in de serie ‘Dat ene woord’. “Ik zei niet voor niets in de trailer het woord ‘verbinding’”, gaat de zanger en supporter verder. “De club verbindt en hoe het voelt is eigenlijk niet uit te leggen. Je hart ligt bij je club en houden van zit niet in een doosje.” Voor hem liggen de voorbeelden voor het oprapen die dat diepe Feyenoordgevoel kunnen aanduiden. “Bijna niemand die nu in De Kuip zit heeft bijvoorbeeld Coen Moulijn nog zien voetballen. Maar toen hij overleed heeft hij een staatsbegrafenis gekregen. En elk jaar wordt hij herdacht. Van oud tot jonge mensen, iedere Feyenoorder kent en herdenkt hem. Dat zegt wel iets. Een ander mooi voorbeeld is dat ik Mark Koevermans hoorde zeggen dat een groot deel van de seizoenkaarthouders hun geld niet terug hoefde te hebben in afgelopen seizoen. Dat zegt wel wat over dit Legioen.” Dan blijft het even stil. De emotie komt op bij Lee. “In de serie zie je ook dat de staf had besloten vanwege de slechte inkomsten van de club door de pandemie, om een deel van hun salaris in te leveren. Dat werd ook gevraagd van de spelers. Ze namen er kennis van. Als ik dat dan zie dan zit ik er tenenkrommend naar te kijken. Dan denk ik weer: ga toch weg met je serie. Al die rottigheid wordt nu de wereld in geslingerd, ook zichtbaar voor anderen en als supporter kan ik dat eigenlijk niet hebben. Gelukkig zijn er ook genoeg positieve dingen in de serie te zien hoor! Ik ben benieuwd hoe andere supporters ernaar kijken.”
[quote]“Als ik dat dan zie dan zit ik met een tenenkrommend gevoel naar de serie te kijken”[/quote]
Ondertussen is Feyenoord met onze nieuwe trainer Arne Slot aan het roer, een andere koers gaan varen. “Ik ben van mening dat in een ploeg de beleving onder elkaar goed moet zijn. Belangrijk is dat de neuzen dezelfde kant opstaan. Je moet je als speler volledig geven voor je medespelers en je team. Alleen met elkaar kun je een goede wedstrijd neerzetten en tot resultaat komen. Niet jij moet winnen, maar het elftal moet winnen. Feyenoord moet winnen! Als iedereen zich van deze doelstelling bewust is, kom je veel sneller tot een doelpunt. Als je zag hoe Feyenoord tegen Atletico Madrid voetbalde, ongelooflijk! En de andere wedstrijden ook met zeer veel overtuiging en grote cijfers wist te winnen, dacht ik: YES! De geest is weer terug in de fles. En die positieve flow zie ik nu ook terug bij Arne Slot en zijn staf. Ik heb tot dusver veel vertrouwen in zijn visie. Natuurlijk zal het niet altijd goed gaan, zoals afgelopen zondag tegen FC Utrecht, maar er zijn al veel positieve dingen veranderd. Met name dat laatste is ook heel erg belangrijk naar onze sponsoren toe.”
Het lijkt wel een film!
Lee was en is nog steeds regelmatig in het stadion te vinden. Maar als kind was het niet vanzelfsprekend om naar Feyenoord te gaan. Hij vervolgt: “Vroeger kon ik bijna nooit echt bij een wedstrijd zijn, want we hadden het financieel niet breed thuis. Maar toch was ik er voor mijn gevoel vaak bij. Hoe dat kwam? Tijdens thuiswedstrijden gingen we met vriendjes uit straat naar De Kuip toe en stonden we buiten het stadion. Als er dan werd gescoord hoorde we het gejuich in het stadion. Na de wedstrijd begroeven we ons, in de naar buiten lopende mensenmassa, die natuurlijk nog liepen te nakaarten over hoe het was geweest en wie het weer geweldig had gedaan en uitblonk. Daardoor kregen we best veel van de sfeer mee naar huis. De emotie spatte er vaak van af. Blije gezichten of juist heel teleurgesteld of kwaad. Het leek wel een soort film. Daardoor kwamen ik en m’n vriendjes thuis alsof we erbij geweest waren.”
In de jaren 90 had de club nogal last had van hooligans die zich misdroegen, wat natuurlijk veel negativiteit” voor de club opleverde. De directie en staf wilden daarom iets positiefs voor de club bedenken, in de vorm van een nieuw te laten maken Feyenoord lied, om die negatieve spiraal te doen keren. Daarom werd destijds middels een enquête aan het legioen gevraagd, wie dit nieuwe lied wellicht zou moeten gaan vertolken. Lang verhaal kort, mijn naam stond met afstand bovenaan hun wensenlijst en ik werd door de directie gevraagd dit te willen doen. Ik was natuurlijk zeer vereerd, maar vroeg toch twee weken bedenktijd. Je zult je afvragen waarom? Omdat ik ondanks alles, ook een beetje beducht was voor het resultaat en dacht, wie ben ik, dat ik het straks moet opnemen tegen het oer Feyenoord lied Hand in Hand kameraden, wat ik nooit zou kunnen overtreffen! Waarom ik uiteindelijk toch toezegde? Ik haalde de inspiratie bij mijn oude vader, geboren in 1888 vandaan. Wij waren streng christelijk van huis uit. “Mijn vader zei wel eens: soms is 1% positiviteit in staat om 99% negativiteit in evenwicht te brengen. Hij bedoelde daarmee dat je met iets goedbedoeld positief kleins, soms toch iets groots te weeg kunt brengen. Met die zin van m’n vader in het hoofd ging ik aan de slag met Mijn Feyenoord. De CD samen met You’ll never walk alone werd op een ongelooflijk manier in de armen gesloten door Het Legioen en een groot succes in de kuip en Rotterdam. Ik heb het vele malen live op de middenstip mogen vertolken, bij belangrijke wedstrijden en open dagen en belangrijke gebeurtenissen in De Kuip. Vandaag de dag kent iedereen, van jong (de kameraadjes) tot oud ‘Mijn Feyenoord’ en ‘You’ll never walk alone’. Er gaat geen wedstrijd voorbij, zowel uit als thuis, of ik hoor ze het zingen en daar ben ik best trots op!! Het heeft de balans van positiviteit en negativiteit weer in evenwicht gebracht. Ook ben ik trots als ik dan samen met de selectie bij het behalen van ons kampioenschap op het bordes van het stadhuis sta en 200.000 Feyenoord fans, die ontploffen van de adrenaline, met me mee zingen! Ik hoef je niet uit te leggen, waarom dan de rillingen nog steeds over m’n lijf lopen. Dat is zo prachtig en niet te omschrijven hoe het voelt.”
Lee mag dan in de zeventig zijn, maar hij is vandaag de dag nog behoorlijk actief en dat is niet zonder reden. “Ik hou van m’n vak en word nog steeds voor veel dingen gevraagd. Het geeft me enorm veel energie. Dit maakt mij niet alleen blij en trots, maar geeft me nog steeds ook het besef hoe bevoorrecht ik eigenlijk ben om het nog te kunnen doen. Ik ben een adrenalineman. Dat krijg ik ook bij mijn optredens en door de concerten die ik geef. Onze Dirk Kuyt was ook zo’n speler. Hij zat vol met adrenaline. Zelfs als hij een beetje ziekjes was deed hij nog meer dan de rest. En dat straalt van je af.”
Oscar van Bekkum
In de jaren 90 had de club nogal last had van hooligans die zich misdroegen, wat natuurlijk veel negativiteit” voor de club opleverde. De directie en staf wilden daarom iets positiefs voor de club bedenken, in de vorm van een nieuw te laten maken Feyenoord lied, om die negatieve spiraal te doen keren. Daarom werd destijds middels een enquête aan het legioen gevraagd, wie dit nieuwe lied wellicht zou moeten gaan vertolken. Lang verhaal kort, mijn naam stond met afstand bovenaan hun wensenlijst en ik werd door de directie gevraagd dit te willen doen. Ik was natuurlijk zeer vereerd, maar vroeg toch twee weken bedenktijd. Je zult je afvragen waarom? Omdat ik ondanks alles, ook een beetje beducht was voor het resultaat en dacht, wie ben ik, dat ik het straks moet opnemen tegen het oer Feyenoord lied Hand in Hand kameraden, wat ik nooit zou kunnen overtreffen! Waarom ik uiteindelijk toch toezegde? Ik haalde de inspiratie bij mijn oude vader, geboren in 1888 vandaan. Wij waren streng christelijk van huis uit. “Mijn vader zei wel eens: soms is 1% positiviteit in staat om 99% negativiteit in evenwicht te brengen. Hij bedoelde daarmee dat je met iets goedbedoeld positief kleins, soms toch iets groots te weeg kunt brengen. Met die zin van m’n vader in het hoofd ging ik aan de slag met Mijn Feyenoord. De CD samen met You’ll never walk alone werd op een ongelooflijk manier in de armen gesloten door Het Legioen en een groot succes in de kuip en Rotterdam. Ik heb het vele malen live op de middenstip mogen vertolken, bij belangrijke wedstrijden en open dagen en belangrijke gebeurtenissen in De Kuip. Vandaag de dag kent iedereen, van jong (de kameraadjes) tot oud ‘Mijn Feyenoord’ en ‘You’ll never walk alone’. Er gaat geen wedstrijd voorbij, zowel uit als thuis, of ik hoor ze het zingen en daar ben ik best trots op!! Het heeft de balans van positiviteit en negativiteit weer in evenwicht gebracht. Ook ben ik trots als ik dan samen met de selectie bij het behalen van ons kampioenschap op het bordes van het stadhuis sta en 200.000 Feyenoord fans, die ontploffen van de adrenaline, met me mee zingen! Ik hoef je niet uit te leggen, waarom dan de rillingen nog steeds over m’n lijf lopen. Dat is zo prachtig en niet te omschrijven hoe het voelt.”
Lee mag dan in de zeventig zijn, maar hij is vandaag de dag nog behoorlijk actief en dat is niet zonder reden. “Ik hou van m’n vak en word nog steeds voor veel dingen gevraagd. Het geeft me enorm veel energie. Dit maakt mij niet alleen blij en trots, maar geeft me nog steeds ook het besef hoe bevoorrecht ik eigenlijk ben om het nog te kunnen doen. Ik ben een adrenalineman. Dat krijg ik ook bij mijn optredens en door de concerten die ik geef. Onze Dirk Kuyt was ook zo’n speler. Hij zat vol met adrenaline. Zelfs als hij een beetje ziekjes was deed hij nog meer dan de rest. En dat straalt van je af.”
Oscar van Bekkum
Lees meer over
