Feyenoord haalde deze winterstop Oguzhan Özyakup terug naar Nederland. De middenvelder voelt Rotterdam als thuiskomen en mocht gelijk enkele dagen na zijn handtekening aantreden tegen FC Emmen. Feyenoord won de wedstrijd en Özyakup zorgde voor een record met een supersnel doelpunt.
Özyakup was blij met zijn doelpunt, maar vond wat er aan vooraf ging belangrijker. “Het gaat er bij mij niet om dat ik ’m maak, al vind ik dat natuurlijk wel heel leuk, maar belangrijker vind ik de manier waarop de goal tot stand kwam. Met een sliding veroverde ik de bal en daarna ging het snel. Bal kwam bij Toornstra, als die ’m aanneemt, is alles voorbij. Maar Jens passte direct en op maat, zodat ik na een aanname kon schieten. Dus ik ben heel blij met mijn goal, vooral omdat het iets zegt over de kwaliteit die er toch in dit Feyenoord zit. Als voetballer hou ik van korte combinaties, één keer raken, doorbewegen. Nou, in het uurtje dat ik heb gespeeld, kon ik mijn ei op dat vlak al snel kwijt. Er zijn zat spelers bij Feyenoord die daar ook wel van zijn, dus dit belooft wat voor de toekomst. Er zit voetbal in deze ploeg én teamgeest. De manier waarop we die goal van me vervolgens vierden… Iedereen om mijn nek, iedereen oprecht blij voor me… Voor een nieuwe speler is dat belangrijk. Je hebt meteen het gevoel dat je écht welkom bent.”
Özyakup volgde Feyenoord al voor dat hij überhaupt wist van de interesse. Samen met Jermain Lens zag hij diverse wedstrijden van de Rotterdammers. “Van een afstand kreeg ik al snel het idee dat ik niet bij een moeilijke club terecht zou komen, tenminste, als het gaat om de selectie. Als je kijkt naar de leeftijdsopbouw en de cultuur in de groep, voorzag ik geen problemen. Dat is allemaal precies zo uitgekomen. Ik heb het meegemaakt bij Besiktas. Wanneer een selectie qua samenstelling en karakters goed in elkaar zit, heb je altijd een prima sfeer. Ja, dan laten spelers je ook een vrije trap nemen tijdens je debuut. Ik had net gescoord en de bal lag voor een rechtspoot. Steven Berghuis stond er ook bij, net zoals Jens Toornstra. Ik dacht dat een van die twee ’m zou nemen, maar ze zeiden: “Schiet gewoon op doel”. Ik nam ’m iets te zacht, maar dat de jongens me die bal gunden, gaf een heel goed gevoel. Sterker, het was een opluchting na een moeilijk anderhalf jaar.”
Özyakup ziet dat er in Nederland veel dingen anders zijn dan in Turkije. Zo werden in Turkije de voetbalschoenen voor de spelers opgeruimd en volgende keer klaar gezet, tegen FC Emmen moest iedereen zijn eigen kicksen meenemen en schoonmaken. Toch zijn er ook overeenkomsten. “Ik vind Besiktas het Feyenoord van Turkije. De club is heel lang geen kampioen geweest – zeven jaar – voordat we het in 2016 weer een keer werden en heeft minder titels dan twee rivalen, Galatasaray en Fenerbahçe. Precies zoals Feyenoord. Maar als jij in Turkije gaat vragen wie nou de meest fanatieke en trouwe supporters heeft, zullen mensen die onafhankelijk zijn, allemaal Besiktas zeggen. Alle songs van supporters over hun clubs in Turkije zijn verzonnen door fans van Besiktas. Het is een volksclub in een wijk midden in Istanbul. Het stadion ligt prachtig aan de rand van de Bosporus. Toen we tegen Feyenoord speelden in de voorronde van de Champions League, een jaar of vijf geleden, moesten we dat doen in het Olympisch Stadion net buiten Istanbul. Voor supporters was dat gewoon een dik uur rijden door de files in de stad, maar je hebt zelf gezien dat het stadion bijna vol zat. Feyenoord is net zo.”
