Sinds de eerste speeldag van dit voetbalseizoen bezet Feyenoord, terecht, de eerste plaats op de Eredivisie-ranglijst. Goede optredens werden soms afgewisseld met matige, zakelijke overwinningen, waarbij er ook één keer werd verloren en drie keer gelijkgespeeld. Misschien zijn we daarom niet gewend, maar de wedstrijd tussen Feyenoord en PSV was er eentje om van te genieten. Twee teams die beide vol voor de overwinning gingen, met uiteindelijk Feyenoord als de terechte winnaar. Of je nou een Feyenoord-supporter bent of niet, je hoopt vaker dit soort wedstrijden in de Eredivisie te mogen aanschouwen. Daarom was deze wedstrijd uitermate geschikt om 'wijze' lessen uit te trekken. Welke?
Les 1: De Eredivisie heeft meer van dit soort wedstrijden nodig. Op dit moment komen Ajax, PSV en Feyenoord elkaar twee keer per seizoen tegen, maar viermaal per seizoen zou veel beter zijn. Nóg beter zou zijn als clubs zoals AZ, SC Heerenveen, FC Utrecht en/of Vitesse zouden aanhaken bij de traditionele top drie. Dus: inkrimpen die Eredivisie!
Les 2: De scheidsrechters mogen vaker op dezelfde manier fluiten zoals Bas Nijhuis dat deed afgelopen zondag. Hij liet veel toe, floot alleen wanneer het écht nodig was en maakte een robuste indruk. De vraag is dus: Waarom leidt Nijhuis niet meer van dit soort grote wedstrijden? Zijn Engelse-manier van wedstrijden leiden is prima. Dus: Dick van Egmond, scheidsrechtersbaas van de KNVB: Nijhuis dient vaker de topduels in de Eredivisie te leiden!
Les 3: Dat we ons (in Nederland) moeten realiseren dat je met jeugdteams geen (top)wedstrijden wint. Uiteraard betekent dat niet dat er geen jeugdspelers moeten doorstromen, maar de wedstrijd tussen Feyenoord en PSV geeft duidelijk aan dat er twee ervaren teams nodig zijn om een dijk van een wedstrijd te spelen. Een kampioenselftal bestaat uit spelers tussen 25 en 30 jaar - precies de leeftijd wanneer een voetballer fysiek op zijn top is. De gemiddelde leeftijd van de basis van Feyenoord was 27,1 jaar en die van PSV 24,8. Ervaren, maar nog wel hongerig. Niet veel spelers wonnen al prijzen.
Les 4: Dat de coaches op een slimmere manier moeten omgaan met de vedettes in hun elftallen. Precies zoals Giovanni van Bronckhorst dat deed met de affaire-Kuyt, door de bom niet vlak voor het topduel met PSV, maar al weken eerder te laten barsten. Feyenoord-coach heeft hiermee aangetoond dat hij veel eerder in het seizoen gezien heeft dat er een moment zou komen dat hij de populaire Dirk Kuyt zou moeten inwisselen. Hij liet toe dat de aanvoerder zijn zegje mocht doen, om daarna vast te stellen dat er een streep onder moest. Hiermee bewijst van Bronckhorst dat hij enorm is gegroeid ten opzichte van vorig voetbalseizoen. Straks op de Coolsingel zal van Bronckhorst Kuijt nog eens extra in het zonnetje zetten.
Les 5: Dat Sepp Blatter nog dommer is dan de meeste van ons al dachten toen hij jaren geleden zei dat doellijntechnologie de emotie en passie uit het spel zou halen. Gelukkig is hij inmiddels niet meer de voorzitter van de FIFA en krijgen mensen als Marco van Basten (en vele anderen) de ruimte om deze techniek in te voeren. Het is nu nog te duur om het in alle stadions te doen, maar dat zou de FIFA moeten oplossen door daar geld voor beschikbaar te stellen.
Les 6: Dat Arman Avsaroglu van het radioprogramma Langs de Lijn voortaan altijd als commentator ingezet moet worden bij topwedstrijden. Mede dankzij zijn manier van verslaggeven van Feyenoord-PSV beleefden vele luisteraars een prachtige middag.
