Eigenlijk zijn we nog nooit zó vroeg zo actief geweest. Waar we voorgaande jaren met vrijwel lege helikopters tot in augustus moesten wachten op het eerste échte nieuws en met afgedankte transfervrije spelers als jaarlijks ritueel, was het nu medio juli al een vlucht aan nieuwe gezichten. En dat klinkt fijn. Dat wíl je ook als club die twee jaar op rij Champions League speelde en indruk maakte.
Je kunt er veel van zeggen, maar inactief is Feyenoord deze zomer allerminst geweest. Sem Steijn, Luciano Valente, Gaoussou Diarra, Tsuyoshi Watanabe, Gonçalo Borges, Liam Bossin, Jordan Bos en Casper Tengstedt. En dat zijn nog maar de zichtbare transfers. Achter de schermen schijnt er in het Maasgebouw een telefoon zo roodgloeiend te staan dat hij fungeert als centrale verwarming voor het hele gebouw.
Maar het pijnlijke is: het voelt allesbehalve als luxe. Het voelt als noodzaak.
Want de balans in deze selectie is zoek. Het fundament waarop het kampioenschap van 2023 gebouwd is, is deze zomer definitief gesloopt. Paixão weg. Hancko weg. Hartman weg. En nu ook Milambo weg is moeten we ineens constateren dat er nauwelijks nog jeugdspelers van Varkenoord zijn die serieus in aanmerking komen voor een basisplaats. Dat is jammer. Maar het is geen excuus om dan maar een van origine middenvelder als Thijs Kraaijeveld in het centrum van de verdediging te zetten. Dat is geen visie, dat is paniek. En tegelijk zegt het helaas alles over het niveau van onze centrale verdedigers in de Onder 21.
Het vertrek van Hancko was zo voorspelbaar dat het in de Gouden Gids had kunnen staan. En toch nog steeds géén vervanger. Talent Rav van den Berg laten lopen en dan doorschakelen naar Ko Itakura en de meest recente naam Anel Ahmedhodzic. Pure paniekvoetbal. Samen met Tsuyoshi Watanabe ben je dan ineens meer dan twintig miljoen kwijt aan twee rechtsbenige centrale verdedigers met min of meer hetzelfde profiel. Terwijl je met Trauner, Beelen, Mitchell en Tsoungui nóg eens vier rechtsbenige verdedigers hebt, los van inzetbaarheid en kwaliteit. Dan kun je je afvragen of de lucht in het Maasgebouw niet wat ijl geworden is.
Champions League?
Want met het geld dat binnenkomt en is gekomen (ruim 300 miljoen euro in vier jaar tijd), moet je structureel de volgende stap kunnen zetten. Transfers zijn geen trofeeën. Ze zijn een middel. Geen eindstation. Je versterkt niet voor de Europa of Conference League, je versterkt om structureel Champions League te spelen, met een club die financieel, sportief en organisatorisch die status inmiddels behoort te hebben. Maar op cruciale posities blijven we gokken en bezig met randzaken. Denk aan spelers als Mitchell, Nadje, Kasanwirjo, Sebaoui, Tsoungui en al die andere Dordrecht projecten.
En ja, er is werk verricht. De timing lijkt beter dan ooit. En dan moeten we ook de transfers van Moder en Targhalline meenemen. Dat is een compliment waard. Maar het zegt ook vooral iets over hoe bedroevend laat we eerdere zomers op gang kwamen. Elke zomer opnieuw basisspelers verkopen in augustus en amper versterkingen aan de bovenkant, dat breekt je op. Nu zijn we eerder, maar dat helpt alleen als je kwaliteit haalt. En even eerlijk: met uitzondering van Steijn is er nog te weinig bekend of de nieuwelingen de boel direct beter maken. In die zin valt Van Persie, zoals Gullit ooit zei, als trainer van Feyenoord niet te benijden.
We hebben jaren de wind in de rug gehad. Maar als we straks de Champions League mislopen omdat we tegen Fenerbahçe in Istanbul moeten aantreden met een geïmproviseerde verdediging, dan is dát het moment waarop al die vroege transfers ineens weinig waard blijken.
Vroeg in de markt zijn is mooi. Maar op tijd het vereiste niveau hebben is beter.
Raymond
Lees meer over
