De boeken zijn dicht, de balans is opgemaakt, en de kater is van het soort dat je niet wegspoelt met een biertje op de Coolsingel. Feyenoord eindigt derde, met 68 punten, zes nederlagen en acht gelijke spelen. Statistieken die in de krochten van ons collectieve geheugen terug te vinden zijn onder de noemer: ‘typisch Feyenoord-seizoen’. Het soort jaargang waar we er in de afgelopen vijftien jaar (te) veel van hebben gezien. Hooguit wat beter verpakt, met een paar Europese pieken voor de vorm.
Pieken en dalen
In de Champions League waren er momenten waarop je dacht: dit team kan wat. Tactisch plan, beleving, intensiteit: het zat er allemaal in. Maar in de Eredivisie vervielen we vaak in het oude patroon. Kansen niet afmaken, achterin kwetsbaar, wedstrijden die in de slotfase wegglipten. En zo kabbelde het seizoen voort, richting een plek die misschien op papier nog hoop geeft op Champions League-voetbal, maar gevoelsmatig vooral teleurstelling oproept. Het dienstverband van Brian Priske duurde korter dan de periode dan hij gescout werd. Waarmee het woorden paniekvoetbal en wanbeleid toch weer in je hoofd fluisteren.
Want het wrange is: dit seizoen had niet veel nodig gehad om iets moois te worden. Helemaal als je ziet wat voor een Ajax boven Feyenoord is geëindigd. Een tikje meer scherpte, een fitte selectie op de juiste momenten, wat meer richting vanuit de directie. Maar die slagvaardigheid die Te Kloese en zijn team in eerste transferzomers wel toonde, ontbrak nu. Het voelde soms alsof de motor stationair draaide terwijl de concurrentie voorbij raasde.
Zomerse schoonmaak
De zomerse schoonmaak belooft pittig te worden. Elf aflopende contracten, waarvan er misschien drie spelers zijn die je écht zou willen houden: Timber, Hartman en de ongrijpbare Sliti. De rest? Aardige jongens, maar hooguit nuttige krachten misschien, geen fundament voor de toekomst. Bijlow zal vertrekken, Trauner lijkt op de nominatie te staan om bij een redelijk bod te vertrekken, Hancko en Paixão leveren hopelijk een mooie zak geld op. De toekomst van jongens als Ivanusec, Zerrouki en Van den Belt? Alles wijst richting uitgang.
Dat betekent opnieuw bouwen, opnieuw puzzelen. Een nieuwe spits is een must. Een linksbuiten die Sauer uitdaagt, een centrale verdediger naast Beelen, en mochten zowel Bijlow als Wellenreuther vertrekken ook een nieuwe doelman. Het middenveld en de backpositie lijkt nog het minst problematisch, maar ook daar moet gekeken worden naar de juiste balans en diepgang.
Op 21 juli weten we tegen wie de voorronde van de Champions League begint. Dan moeten er knopen zijn doorgehakt, moet de kern staan. Dan moet Feyenoord weer iets uitstralen. Niet alleen naar de buitenwereld, maar vooral naar zichzelf. Met de transfer van de topscorer van de Eredivisie heeft Feyenoord de eerste stap gezet, hopelijk blijft het daar niet bij.
Want eerlijk is eerlijk: dit tussenjaar mag dan ‘typisch Feyenoord’ zijn geweest, het wordt tijd dat we die standaard weer terug omhoog tillen.
Raymond
