Het zit vanaf de winterstop niet mee qua blessures en gelijke spelen. Toch voelt die van gisteren als een hele belangrijke. Zowel voor het moraal van de spelers, die het de komende tijd moeten gaan doen, als voor de ranglijst: Psv blijft op vier punten ipv één.
Het gelijke spelen festijn begon in Utrecht en dat voelde in eerste instantie als een halve nederlaag. Tot de concurrentie ook punten morste in hetzelfde weekend, toen werd die goal van Alireza steeds beter en studio sport steeds aantrekkelijker. Na het gelijkspel thuis tegen onze eeuwige rivaal overheerste een gevoel van teleurstelling, met een klein vleugje trots; we waren weer beter. De 1-1 tegen Twente ligt nog vers in het geheugen en ook hier teleurstelling: Feyenoord had qua veldspel, kansen en volleybal smash van Pröper, meer verdiend.
De eerdere 3 gelijke spelen hadden allemaal een bittere nasmaak. Maar zonder Trauner, Bijlow, Symanzski, Hartman en met een niet 100% fitte Kokcu het resultaat van gisteren in de extra tijd uit het vuur slepen, voelt als een overwinning.
Met een goede bank, wordt je kampioen is een veelgehoorde uitspraak. Wij misten gisteren vier cruciale basisspelers en werden nog steeds sterker van de vijf wisselspelers, die erin kwamen. Het rijtje met "dan weten we waar we staan wedstrijden" zit er bijna op. Na Heerenveen uit en Az thuis schijnen we het echt te weten. Maar of we over 2 weken nou 1e of 3e staan, deze ploeg weigert in welke samenstelling dan ook, cruciale wedstrijden te verliezen. En dat is ondanks 4 gelijke spelen, pure winst.
[i]Remi[/i]
