Blijkbaar kan Feyenoord me na al die jaren nog steeds verrassen. Alle ingrediënten voor een rotwedstrijd waren er gisteren op die druilerige zondagmiddag in Sittard. Een potje tegen de nummer laatst, die na de vorige wedstrijd de trainer had ontslagen en op zoek is naar eerherstel.
“Zul je net zien, krijgen ze tegen ons ineens vleugels,” zei ik nog. Tel daarbij op dat zo’n beetje de helft van de selectie van Feyenoord geblesseerd is én wij zijn kampioen in het verliezen tegen ‘de kleintjes’ of clubs die net gepromoveerd zijn. Ik hield mijn hart dus vast.
En jawel hoor, binnen een minuut keken we al tegen een 1-0 achterstand aan. Daar gaan we weer. Tot overmaat van ramp kreeg Kökcü, die juist weer een beetje zijn oude vorm terug leek te hebben, na twaalf minuten een rode kaart na een domme overtreding. Man minder, 1-0 achter… En als je dan ook nog een paar opgelegde kansen mist weet je dat dit hem niet meer gaat worden - daar kijk ik al lang genoeg voor naar Feyenoord. Ik wilde de hond uit gaan laten en me 80 minuten van frustratie, irritatie en ongeloof besparen.
Eventjes (heel eventjes) moest ik aan Heerenveen-Feyenoord denken in het kampioensjaar, toen we met een achterstand gingen rusten en in de tweede helft met een totaal andere instelling het veld opkwamen en de drie punten toch nog mee in de bus naar Rotterdam gingen. Of jaren geleden, toen we in de laatste minuut met 3-4 wonnen bij De Graafschap. Het kan nog! Toch? Nee, zo’n ploeg hebben we nu niet. Of toch wel? [i]Fuck it[/i], ik ga de hond uitlaten.
En toen was daar ineens Senesi. De beste verdediger van de Eredivisie. Scoort ‘ie niet met een omhaal, dan is het wel met een schitterend schot in de kruising. Zou het dan toch nog..? En jawel hoor, ‘gewoon’ rusten met een voorsprong en in de tweede helft niets weggeven. De woorden karakter, veerkracht en klasse kwamen voorbij in de media, woorden die je normaal gesproken niet vaak bij Feyenoord hoort. Ik was aangenaam verrast (ja, ook al was het tegen de nummer 18) en kon weer met een gerust hart Studio Sport kijken met het bord op schoot.
Dat ze laatst verloren van de nummer 10 van Oostenrijk en vervolgens een week later de koploper van Rusland versloegen, verbaasde me dan weer helemaal niet. Dat is ook typisch Feyenoord zullen we maar zeggen. Nu op naar Moskou en daarna tegen FC Utrecht. Ik hoop niet op een typische Feyenoord-wedstrijd en dat ze me weer verrassen!
[i]Wouter[/i]
