Feyenoord wordt in alle windstreken van de wereld gevolgd door supporters. Zo ook voormalig Feyenoorder en kampioen in 1984 Andrej Jeliazkov. In zijn woonplaats Sofia leeft de inmiddels 64-jarige Bulgaar fanatiek mee. “Dit geven ze natuurlijk nooit meer weg.''
Jeliazkov zat nog in de kleedkamer met Johan Cruijff en Willem van Hanegem. Hij weet wat het is om kampioen te worden met Feyenoord en weet wat er dan gebeurd. Feyenoord gaat kampioen worden. Dat is iets hoor, kan ik je vertellen. De stad hunkert naar successen. Nu alweer zo lang, eigenlijk is het niet normaal. Dit geven ze natuurlijk niet meer weg. Het is het seizoen van Feyenoord. En ik zal je zeggen. Ik heb op het WK 1986 tegen Maradona gespeeld. Dat was hemels, maar kampioen worden met Feyenoord is pas echt de hemel”, aldus de Bulgaar in het Algemeen Dagblad.
Jeliazkov volgt zijn oude club nog op de voet. “Hand in hand kameraden'', zingt hij zachtjes. “Als je ooit voor die club hebt gespeeld, laat het je niet meer los. Ik kwam vanuit Bulgarije naar Nederland. Dat was ongebruikelijk. Als beloning voor mijn prestaties bij Slavia Sofia mocht ik van het communistische regime de stap over de grens maken. Dat voelde vreemd, de vrijheid die ik opeens had. Ik kreeg een woning in Puttershoek, waar ook spits Pétur Pétursson woonde. Een mooie tijd. Overal waar ik kwam, begonnen mensen over Feyenoord. Ik heb veel in het voetbal meegemaakt, maar de betrokkenheid van de mensen bij Feyenoord was enorm. En het is alleen nog maar meer geworden, want destijds zaten de stadions vaak bij lange na niet vol. Dat is nu wel anders.”
Jeliazkov weet nog hoe vriendelijk alle mensen waren. “Net als toen ik als speler een knieblessure opliep. Lag ik in het ziekenhuis en kwam de zuster binnenlopen met een doos vol kaarten van mensen die mij beterschap wensten. Verbondenheid, dat is waar ik aan denk als het over Feyenoord gaat.''
Jeliazkov heeft een tijdje gewerkt als scout, ook voor Gullit toen hij trainer van Feyenoord was. “Nu begeleid ik jonge spelers die willen slagen als profvoetballer'', zegt hij. “En er is weer veel talent op komst in Bulgarije. Toen ik vorige maand zei dat Oranje zou verliezen in Sofia, moesten jullie allemaal lachen toch? Maar geloof me, in de nationale jeugdelftallen lopen grote talenten rond. Voor Feyenoord? Natuurlijk, waarom niet?''
Jeliazkov geniet niet van de schijnwerpers. “Het is allemaal snel gegaan'', zegt hij. “Dat ik tweemaal scoorde tegen Ajax, dat deed het goed bij de mensen. Ik maakte er ook nog eentje in Amsterdam toen we 3-3 speelden. Ik denk nog vaak aan de jongens. Ivan Nielsen, die mij in de eerste maanden - toen ik nog geen Nederlands sprak - zo goed opving. Joop Hiele, Stanley Brard, André Stafleu, Mario Been, Bennie Wijnstekers, Peter Houtman, Peter Brunings. Het waren stuk voor stuk geweldige jongens.”
Jeliazkov kan niet wachten op de titel voor Feyenoord. “Laat de fans van Feyenoord alsjeblieft weten: als die titel eenmaal binnen is, dan zal er ergens in Sofia een voormalig speler door zijn huis heen dansen. Dat zal pure blijdschap zijn. Die gasten gaan mooie dagen tegemoet. Die volle Coolsingel... Dat is aan niemand uit te leggen, behalve als je ooit vanaf het bordes naar beneden hebt gekeken. Feyenoord is uniek, Feyenoord verdient een hoofdprijs.''
