Of het nu gaat om de legendarische overwinning van de Cleveland Cavaliers in de NBA, of het kampioenschap van Manchester City dat in de blessuretijd van de laatste wedstrijd pas werd binnen gehaald, allemaal hadden ze 1 ding gemeen: het lijden voorafgaand aan de verlossing.
Het hoort natuurlijk allemaal bij het paasverhaal, maar de lijdensweg van deze sportteams is nog dramatischer dan de bijbel. De Cleveland Cavaliers die de stad de eerste sportprijs in 52 jaar bezorgde, na een comeback in de play-offs waar nog nooit iemand van wist terug te komen. De verloren kampioenswedstrijd van Manchester City die in de slotseconden werd omgebogen tot een kampioenschap.
Zo ver heeft Feyenoord het gelukkig nog niet laten komen, de ruime voorsprong van de afgelopen maanden is echter wel tot een minimale grootte gebracht. Alles is nog in eigen hand en Feyenoord kan nog steeds achterom kijken. Toch was de orkaan van geluid die door de Kuip wervelde bij de beide doelpunten van Feyenoord een voorbode voor wat er zou kunnen komen.
Die spanning en die ontlading, ze zijn tekenend voor de nerveus staat waarin Rotterdam op dit moment verkeert. Je proeft het in alles en het komt er dan ook ongekend uit als Feyenoord zoals gisteren die bevrijdende 1-0 scoort. Natuurlijk kan het ook nog de andere kant op, dat moet je niet vergeten. De wedstrijd tegen Vitesse zal cruciaal worden, echter het duel dat Excelsior volgende week speelt misschien nog wel meer.
Duidelijk is het inmiddels wel geworden dat deze prijs niet alleen een van de velen in de grote prijzenkast van Feyenoord zal zijn. Het zal een prijs zijn die vele Rotterdammers raakt. Voor mij persoonlijk is Feyenoord een rots in de branding en uitlaatklep geweest in tijden van diep verdriet, maar ook iets dat mij de mooiste tijden met mijn vrienden heeft gebracht. Een kampioenschap voor Rotterdam zal niet alleen een sportieve overwinning zijn, maar voor vele mensen zoveel meer betekenis hebben.
De komende weken gaan cruciaal worden, de eerste stap is gezet. Wat zou het mooi zijn..
