In een week waarin de Napoleon van de lage landen neerstreek in de Kuip voor een “adviserende rol” was er weer hoop in de harten van het Legioen. Maar zoals wel vaker bij Feyenoord bleek de hoop ijdel. Met windkracht 15 in de rug en een 1e helft richting vak S werd met een magere 1-0 voorsprong de rust bereikt. In de 2e helft zagen we het oude vertrouwde Feyenoord inspiratieloos, achteruitlopend en zonder zelfvertrouwen de voorsprong uit handen geven. Even klonk het “Gudde rot op” weer van de tribunes, direct na de gelijkmaker van Roda. Maar of Gudde nou wel of niet prutswerk aflevert, hij maakt de opstelling niet. Daar is Gio verantwoordelijk voor.
Gio, een kind van de club, die als speler bijna 200 wedstrijden voor Feyenoord speelde. Gio, die Feyenoord een mooie transfersom bezorgde met zijn transfer naar Glasgow Rangers. Gio, die na 2 seizoenen bij Arsenal als exponent van de Feyenoordopleiding bij het grote Barcelona terechtkwam. Gio, die niet in de nadagen van zijn carrière, maar als 32 jarige routinier, terugkeerde op het oude nest. Gio, die met zijn fameuze linker tegen PSV voor de beker een bal de kruising in joeg, elke Feyenoorder heeft hem nog op zijn netvlies staan. Gio, die het met een fenomenale uithaal van 30 meter tegen Urugay voor elkaar kreeg om Feyenoorders voor het Nederlands elftal te laten juichen. Gio, die samen met Olli de hoofdrol speelden in een reeks legendarische kippenvel bezorgende tv-spotjes. Gio, die jarenlang in de schaduw van Ronald Koeman kon groeien als assistent-trainer.
De Gio die ik hierboven omschrijf, is de Gio die ik mij zo graag tot in de lengte der jaren herinner. Maar langzaamaan lijkt hij er een Mario Beentje uit te gooien. Heel veel slechte beslissingen nemen en Feyenoord in het rechterrijtje parkeren. Voor sommige immer sympathieke Feyenoorders blijkt het in de praktijk beter om assistent-trainer te blijven. Het afbreuk risico als hoofdtrainer van de grootste en meest gecompliceerde club van Nederland is gewoon te groot. Want Gio, elke week met een andere opstelling spelen, geeft spelers geen vertrouwen. Om over het wisselbeleid nog maar te zwijgen. Transfervrije postbode Vilhena blijven opstellen, is ook onnavolgbaar. Maar niet verliezen in eigen huis tegen Roda als positief bestempelen, dat gaat ver Gio, veel te ver.
En daarom wordt het tijd voor een nieuwe Olli. Eentje die na zoveel jaar opeens op de parkeerplaats van de Kuip staat. Het hoeft niet per se een olifantje te zijn, want Blijdorp draait momenteel beter dan Feyenoord. Nee de nieuwe Olli kan ook gewoon een ervaren trainer zijn, eentje die zijn vriend uit de put haalt. Voor de buitenwereld is het dan prima dat Gio hoofdcoach blijft, maar in de praktijk heeft deze ploeg maar 1 ding nodig. Geen frisse wind, maar een harde hand. Een trainer die gepokt en gemazeld is en in korte tijd de dramatische reeks weet om te keren. Een type Ronald Koeman. Gio, laat alsjeblieft je Feyenoordgevoel spreken en ga in de luwte van Dick Advocaat werken.
Remi
