Gelijkspel was ook verdiend geweest knul.
Wordt nog gvd billenknijpen.
WTF is dit weer voor kutzooi?!
Ja hoor allebei geel, wat een kut scheids.
Die had er wel in gemogen Santiago, daar gaan je statistieken
Godsamme! Geef die bal eens eerder voor!
Cambuur thuis blijft altijd lastig.
Tegen Cambuur is gebrek aan kwaliteit inderdaad geen excuus.
Frustratie omdat ze niet aan voetballen toekomen misschien? Ik erger me in ieder geval kapot aan dat inspiratieloze geschuif met weer de bekende draaischijven die stil staan.
Hopelijk na de rust kappen ze met dat oeverloze postbodevoetbal. Santiago en de beuk erin!
Als Cambuur de gelijkmaker scoort zal dat geenszins verbazen. Je speelt verdomme thuis!
Tempo omhoog lukt ze geeneens tegen deze tegenstander, passing blijft beroerd en van voren vleugellam met die Quasomodo op rechts.
Het niet kunnen buitenom gaan van Dilrosun blijft wel een dingetje.
We spelen nog steeds als Quasimodo. Slot is als meester Frollo, die een vondeling van hoop heeft geadopteerd. Hij schrok zich te pleuris toen hij die lappen weghaalde, maar wist dat ie het ermee moest doen. En eerlijk is eerlijk, als schrijver van sprookjes doet ie het tot nu toe geeneens beroerd. Maar soms wil je gewoon meer. Je wilt gewoon voelen, dat je er wezenlijk deel van uitmaakt en dat je zelfs ook nog iets van onverzettelijke wil over kan brengen; om de grandeur van het spel der balbeheersing te laten zien aan de hele wereld. Maar helaas niets van dat al. Ik bedoel; het had er toch alles van weg, wederom, dat we eindelijk naast de uitslag ook eens van de schoonheid van het edele spel konden gaan genieten. Maar voor de zoveelste keer dit seizoen speelden we uitgerekend tegen Cambuur misvormd. Op het oog lenig genoeg hoor, maar uiteindelijk toch weer te vondeling gelegd in lappen voor de Kuip en daar bleef de hoop weer liggen. Het stond weer niet op. Toen ik Dilrosun weer eens als een gebochelde naar binnen zag trekken, trok hij niet continu alleen naar binnen. Neen, het gehele team trok vanaf hij van zijn linkeroog z'n gebochelde rug op. En probeer dan nog maar eens zo hobbelend en slingerend de hoeders van de stad te doen beieren. Dat gaat gewoon niet. Dus neen, niemand kon weer eens aan het langste touwtje van de victoriebellen trekken. Ondanks dat we Esmeralda al snel zagen opdoemen, toen Hartman zijn eerste binnen ramde. Dat beloofde minimaal zeven en een gebel dat ze tot in Keulen nog zouden kunnen horen. De Kuip, onze eigen dame, zou weer trillen op haar grondvesten en men zou weten dat de jongens weer eens op de toppen van hun kunnen speelden. Het verzandde toch weer dramatisch snel in dat inspiratieloos oeverloos geschuif, waar het tempo nooit meer op gang kon komen. Slechts 1 keer, 1 keer, besloot de Kale Klets de ruimte in te lopen; dat het risico meer dan waard bleek. Meteen dreiging, maar niemand kon Esmeralda meer bevrijden van de kooi waarin ze nu al zo lang geketend moet toezien; wie haar nou eens bevrijden komt. Want niemand liep meer die ruimte in, omdat Quasimodo weer eens in town was. Leuk hoor zo'n gek, maar godsamme wat loopt die dwaas in de weg! Eén ding weet ik zeker; Quasimodo zal de schoonheid nooit kunnen bevrijden, hoe zeer hij ook hunkert naar haar. Want ook al erkent zij zijn goedheid; zij zal nooit zijn uiterlijk kunnen accepteren. Ze zal altijd bang voor hem blijven en dus blijft ze haar billen samen knijpend in haar kooi gevangen zitten. Dus dan heb je drie punten en de hoop van de vondeling. Maar eens mot die bochel toch uit dat spel, want zo blijft het er niet uitzien.