Ik zag weer echte mannnen staan. Hard en fair speelden ze als onverzettelijke gentlemen dat deze sport zo mooi heeft gemaakt. Waar Paixao met samba Walker als een walking dead weg zette, daar zette Leão zielig kinderachtig gedrag tegenover. Waar twee keer geel meer terecht was geweest. Eindelijk stonden er kortom weer echte kerels in de basiself. Ook de wissels klapten er meteen op. Die Mitchel knalde er zo gewoon uitstekend in. Helaas had die scheids ouwe wijven voetbal verwacht. Dat is tot nu toe dan wel het geval in de competitie. Maar Europees stonden ze er weer. Natuurlijk zijn we er nog niet. Maar kunnen we wel weer stiekem dromen, dat bij de return San Siro weer een beetje van ons zal zijn. Al was het alleen maar om Gimenez te laten zien, dat ie best wel even had mogen/moeten wachten met zijn qua timing idote transfer. Zoals gentlemen doen.
Het doel begon voor de Milanezen met iedere botsing er steeds kleiner uit te zien. Ondanks die enorme builen van Wellenreuther, liet hij zich er niet uitschoppen. Die scheidsrechter had i.p.v. die vreselijk lullige kaarten voor ons heel wat meer terechte kaarten voor hunnie mogen trekken zeg. Toen Wellenreuther voor de tweede keer neer ging, ging die amateur van een acteur Leão ook neer; veinzende dat ie aan het hoofd geraakt was. Hij raakte onze keeper echter met zijn elleboog en voor de tweede keer liet de scheidsrechter dit kinderachtige theater onbestraft toe. Denk dat velen die dat zagen even goed zaten te vloeken. Wellenreuther zelf zag je dat ook duidelijk doen, dat in de weer magische Kuip een beetje aan Happel deed denken. Zo van foesballe verdamt noch mal en verdomme dat deden ze eindelijk weer!
Smaldini speelde ook weer een prima pot.
Pfoeh, wat een avond.
Las net dat meneer Troost zakelijke belangen deelt met de broer van Pusic. Zelfs wanneer Pusic de ideale kandidaat blijkt, is er toch sprake van een belangenverstrengeling dat je niet zou moeten willen. Meneer Troost popt de laatste tijd wel opvallend vaak op; dat in ieder geval niet in het beste belang van de club is.
Na Sintersjaak mocht Troost dus ook de Zwarte Piet spelen. De man mocht al eerder vertrouwlijke informatie lekken en dat is niet bepaald zuiver op de graat. Ik snap dat de input van oud voetballers belangrijk is. Maar allemachtig Sjakie? Die gozer mag dan veel wedstrijden in het eerste hebben gespeeld, maar die wonderschoenen van Sjakie heb ik nooit gezien.
Lekkere timing ook.
De man was een dragende pijler van de ommekeer onder Slot. Een verademing was het spel van de Apotheker dat iedereen vertrouwen gaf. Eindelijk een verdediger die uitstraalde; I got this. Over z'n top ligt het niet aan hem, dat qua veldspel 'Jazeker de Apotheker' nu verdrongen lijkt door 'Retteketet naar beter Bed'. Ondanks de drie punten was het weer behoorlijk slaapverwekkend. Onder leiding van de Deense versie van een soort van hedendaagse Pleegzuster Bloedwijn. Dat drankje uit de tijd van o.a. ijzeren Rinus waar iedereen zich wel bij voelde. Alleen was dat meer suggestie dan wat anders. Bij deze Pleegzuster zit dronken worden van geluk er niet in. Er zit sowieso geen alcohol in en het ijzer is helemaal ver te zoeken. Op z'n best is het slappe thee waar het zakje al bijna van droog is gekookt, zo vaak hebben ze die in de rust moeten drinken. De Apotheker heeft een beter afscheid verdiend. Hij had nog goed mee kunnen doen, maar niet onder het bedenkelijke nivo van deze Pleegzuster.
Al winnen ze met 10-0. Dit is niet om aan te gluren
Allemaal leuk en aardig hoor. Maar het feit dat je je spits in vorm verkoopt aan je volgende tegenstander zonder clausule van tegen ons nog effe niet is gewoon jereinste kolder. Of zoals onze trainer zou zeggen; such is football.
Een positivo zou denken; vliegt er tenminste iets in de touwen.
Begin seizoen dacht ie dat ie het ook omdraaien kon met een ander systeem. Dat is inderdaad gelukt. Leuk dat ie denkt het nu om te kunnen draaien, maar daar is het simpelweg te laat voor.
Topsportmentaliteit kweek je niet op een dag. Maar in de drie voorgaande seizoenen zijn daar wel degelijk serieuze stappen voor gezet. We deden weer echt mee. Dit seizoen zitten we met een Jan Salie mentaliteit opgescheept. Die werkelijk achteloos verlaten opbouwperiode zag je gisteren op het veld voor de zoveelste keer terug. Dat gezapige tempo was weer eens niet om aan te zien. Het nivo van passing was zelfs ondanks dat trage tempo abominabel laag. Het wel heel opvallende blessureleed dat eerder routine lijkt dan domme pech en die evenzo arbitrale dwalingen, zijn geen enkel excuus voor dit idioot omarmen van die afstompende Jan Salie geest.
Het enige mechanisme hier is dat van een naaiclubje. Nu die paar spaarzame leuke overwinningen onder Priske eendagsvliegjes blijken, heb je als eindverantwoordelijke geen klein bord meer voor je kop. Zo hoopt ten Kroese dat Priske het seizoen af kan maken. Dat is ironisch gesproken prima gelukt. Feyenoord 1 is nu al klaar. Realistisch is zijn hoop in de verste verte niet. Door zich zo uit te spreken, diskwalificeert hij zichzelf. En om deze situatie nog dwazer te maken, zei ie ook nog eens; dat als het goed gaat met Priske het goed gaat met Feyenoord. Mentaliteit van een naaiclubje. Priske zelf wil helemaal niet de handdoek in de ring gooien. Hij ziet dat de jongens nog steeds erg graag willen winnen. En hij merkt veel vertrouwen in de kleedkamer... Op de vraag of hij niet zag dat er wel heel veel gesjokt werd op het veld door te veel spelers, reageerde hij met dat hij dat niet zo zag. Dan werkt het mechanisme nu altijd zo; dat je je als supporter gewoon keihard genaaid voelt.
Sintersjaak had jaren geleden al in de zak naar Spanje gemoeten. Domme querelant eerste klas.