Tot 2020 had Feyenoord het imago van een slapende reus. Een potentiële voetbalgrootmacht, die maar niet wakker wilde worden. Oerconservatief, niet openstaand voor moderne ontwikkelingen, een politieke partij met oneindig veel stromingen (Feyenoord BVO, de amateurs, de jeugdtak op Varkenoord, Stadion De Kuip, Vrienden van Feyenoord, de Businessclub, Stichting Continuïteit Feyenoord, Raad van Commissarissen en ga maar zo door), her en der schulden, nooit geld in kas, weinig slagvaardig, toptalenten die op jonge leeftijd de club verlieten en een hondstrouw Legioen, waarvan een klein deel zich echter ook geregeld in binnen- en buitenland van zijn slechtste kant liet zien. Incidenteel waren er best wel eens successen, maar van absolute wereldtop in 1970 naar plek 7/8/9 in de Eredivisie rond 2010 en Europees uitgeschakeld worden door onbeduidende clubs als AS Trencin, Radnicki Nis, FK Teplice en AC Wolfsberger mag je toch wel een gigantische stap terug noemen.
Frank Arnesen en de ommekeer
Toen Frank Arnesen in januari 2020 als TD in dienst kwam bij de club, werd alles anders. De technische structuur werd aangepakt, de scouting werd opnieuw vormgegeven, de club maakte eindelijk een noodzakelijke professionaliseringsslag, de heilige huisjes op Varkenoord bij de Academy werden omvergekegeld, een extern bureau lichtte de organisatie door en het goede netwerk van Arnesen in voetballand betaalde zich uit. Als kers op de taart volgde de aanstelling van Arne Slot in 2021 als nieuwe trainer/coach, maar dat kostte Slot wel vroegtijdig zijn baan bij AZ. Het voordeel was dan wel dat deze kroonprins onder de vaderlandse trainers zich langer kon voorbereiden op zijn Rotterdamse klus. De rest is geschiedenis. De magiër uit Bergentheim kwam, zag en overwon in de Kuip en heeft vervolgens in Liverpool na één seizoen alle harten gewonnen van de Liverpudlians, in ieder geval het gedeelte dat doorgaat voor The Reds.
Inmiddels scheidden de wegen van Feyenoord en Frank Arnesen zich op een wijze, die bij vriend en vijand voor de nodige vraagtekens zorgde. Arnesen blijft echter te boek staan als de man die in allerlei opzichten de ommekeer bewerkstelligde. Dennis te Kloese was inmiddels “the man in charge” en bekleedde de functies van algemeen en technisch directeur, een haast onmogelijke combinatie die je eigenlijk bij geen enkele grote voetbalclub aantreft.
Inkomstenstroom
Vanwege de grote sportieve successen in het Arne Slot tijdperk rinkelde de kas steeds vaker en incasseerde Feyenoord eindelijk transfersommen waar het eerder alleen van kon dromen. Met de Europese inkomsten en twee deelnames op rij aan de lucratieve Champions League werd de financiële positie steeds wat rooskleuriger. Hard nodig ook om de tientallen miljoenen aan schulden af te lossen. Gelukkig was er al slim geïnvesteerd in een nieuw Varkenoord en in 1908, het exclusieve trainingscomplex van Feyenoord 1. Het budget voor de Feyenoordselectie nam spectaculair toe de laatste jaren en Feyenoord vist ineens ook in een andere vijver als het gaat om de aankoop van spelers. Er kwamen steeds meer sponsors die uitgroeiden tot zakelijke partners én meer betaalden, de merchandisingopbrengsten namen toe en de Kuip bleef uitverkocht, zowel nationaal als bij Europese campagnes. De financiële en sportieve aantrekkingskracht zorgde er ook voor dat toptalenten die de Feyenoord-Academy vroegtijdig verlieten, nu voor hun kans gaan in Feyenoord 1. Grote talenten van andere topclubs kiezen zelfs voor een overstap naar Feyenoord, omdat zij meer perspectief zien in Rotterdam-Zuid.
Niet alles goud wat er blinkt
Het stadiondossier blijft een rampenplan. Feyenoord City kostte Stadion Feijenoord NV ca. 20 miljoen euro aan vooral Goldman Sachs-leningen, die via een deal met de gemeente Rotterdam werd afgelost. De interne communicatie over het stadion liet wel ernstig te wensen over. Voorlopig is besloten de huidige Kuip maar weer eens een flinke opknapbeurt te geven. Ook werd duidelijk hoe ongelooflijk verdeeld het Legioen onderling is als het gaat om plannen voor een nieuw stadion. Ten aanzien van de RvC liggen de rol en invloed van Toon van Bodegom en Sjaak Troost onder een vergrootglas. De RvC hoort vooral toezicht te houden op het gevoerde beleid door de directie en kan advies geven, maar de RvC van Feyenoord lijkt een iets andere taakinvulling te hanteren. Het eigen belang viert binnen de Maasgebouwburelen nog steeds hoogtij en dat is een kwalijke constatering. Feyenoord zou zeer gebaat zijn bij een grote eenwording waarbij niemand meer belangrijker is dan de club. De keuze voor Brian Priske als opvolger van Arne Slot, na maandenlange monitoring en ‘goede’ gesprekken, was een mispeer. Het feit, dat Feyenoord torenhoge prijzen hanteert voor de toegangskaarten bij Europese duels, de prijs van seizoenkaarten jaarlijks stevig verhoogt en ook qua horecaprijzen hoog scoort, staat in schril contrast met de titel “volksclub”.
Structurele topclub
De laatste 50 jaar is Feyenoord vooral in naam een topclub gebleven in Nederland, maar met 5 titels, 10 bekerwinsten en het behalen van de UEFA Cup is de oogst schamel te noemen in vergelijking met de collega-topclubs Ajax en PSV, die gezamenlijk 42 landstitels wonnen in deze periode. Door de omslag en de positieve ontwikkelingen van de laatste 5 jaar heeft Feyenoord wel een basis neergelegd om de komende decennia aanzienlijk succesvoller te worden. We zullen nooit meer structureel tot de Europese top behoren, want daarvoor zijn de verschillen qua inkomsten (tv-gelden!) in vergelijking met landen als Engeland en Spanje te groot geworden. De seinen staan wel op groen om de sportieve strijd weer jaarlijks aan te gaan met de concurrentie uit Amsterdam en Eindhoven en dat alleen al is het resultaat van het feit dat er eindelijk eens beleid wordt gevoerd, dat steeds meer past bij een moderne topclub.
Jelle
