Jean-Paul Boëtius verdween door de achterdeur bij Feyenoord richting het Duitse FSV Mainz. In eerste instantie wilde hij liever blijven, maar uiteindelijk bleek de Duitse club de juiste keuze in zijn carrière. Mikos Gouka van het [i]Algemeen Dagblad[/i] sprak met de buitenspeler.
Dat Boëtius goed op zijn plek is, is ook de Duitse media opgevallen. 'Ein Juwel in der Offensive' werd hij onlangs nog genoemd. Het laat zien dat Boëtius weer op de weg terug is. Toch moest hij aanvankelijk niet denken aan een vertrek uit Rotterdam. Hij moest echter vertrekken. ''De poort is dicht, zei Gio zelfs. De mensen bij FSV Mainz waren aardig en de plannen waren duidelijk. Maar mijn vriendin Lisa en ik hadden al een avontuur in het Zwitserse Basel achter de rug. We waren weer neergestreken in Rotterdam. Ik speelde weer voor de club die zo in mijn hart zit. Ik had het idee dat ik me wel weer zou terugknokken in de basiself van Feyenoord. Ik wilde eigenlijk niet. Ik besloot toch te tekenen, maar met hevige twijfels.''
Mainz klopte snel aan de deur toen bleek dat Boëtius mocht vertrekken. 'De start was prima, maar op een gegeven moment was ik de diepe spits van Feyenoord omdat Nicolai Jørgensen geblesseerd was. Vond ik mezelf in het San Paolo-stadion van Napoli tegenover Kalidou Koulibaly. Ken je hem? 1.95 meter lang. En ik kreeg hoge ballen. Dan voel je jezelf kansloos hoor, haha.''
Toch kende de goede start geen vervolg. In aanloop naar de bekerfinale tegen AZ speelde hij geen beste wedstrijd. ''De competitiewedstrijd daarvoor lieten we nog lopen zodat ik fris zou zijn voor de finale. Maar Robin van Persie speelde achter de spitsen en Jens Toornstra kwam hangend op links om Robin bij het defensieve werk te ondersteunen. Ik mocht nog wel invallen. Als ze nu zien wat ik kan afleggen per wedstrijd, had ik dat die dag ook wel gekund.''
Dit seizoen had het seizoen moeten worden waarin hij zijn stempel echt ging drukken. Maar in de voorbereiding kwam hij op de bank terecht. Eerst tegen FC Basel en daarna tegen Fenerbahçe. ''Ik zat de hele wedstrijd op de reservebank en vertelde dat ik geen trek had in een training met de wisselspelers na afloop. Ik begreep gewoon niet dat ik helemaal naar Turkije was gevlogen voor een oefenwedstrijd waarin ik niet in actie hoefde te komen.''
Wat volgde was de nederlaag tegen De Graafschap en zijn rode kaart. ''Ik kreeg de hele wedstrijd schoppen van Myenty Abena. Dat frustreerde. We stonden op het punt te verliezen tegen een ploeg die uit de eerste divisie kwam. Ik maakte zelf een lichte overtreding en ik kreeg meteen geel van Pol van Boekel. Toen klapte ik cynisch in mijn handen en kon ik met een tweede gele kaart op zak douchen. Heel dom. Dat vonden mijn medespelers ook.''
Het was het begin van zijn uittocht in de Kuip. Mainz meldde zich en de keuze was snel gemaakt. ''Ik voel waardering, ik voel hoe sterk ik hier ben geworden. Nee, natuurlijk ben ik Feyenoord niet vergeten. Sterker nog, ik ga af en toe kijken. Ik ben gelukkig bij Mainz. De Bundesliga is een geweldige competitie. Of ik op termijn weer een stap maak, is afwachten. Daar moet je ook helemaal niet mee bezig zijn.''
