Feyenoorder Tonny Vilhena besloot in 2016, ondanks aanbiedingen van diverse grote buitenlandse clubs, toch in Rotterdam te blijven. Vilhena kreeg gelijk en werd vaste basisspeler, debuteerde voor Oranje en scoorde in de thuiswedstrijd tegen Manchester United. Toch wordt alles overschaduwd door dat ene moment in 2016. Vilhena’s moeder Jeanette overleed op 31 oktober vorig jaar.
“Mijn vader zat in De Kuip. Mijn moeder was al bedlegerig. Haar bed stond in de woonkamer, ze kon bijna niets meer. Haar beste vriendin Els was bij haar. Na mijn doelpunt is ze uit haar bed gesprongen en heeft ze met haar vriendin een rondedans in de kamer gemaakt, met zo’n rode clownsneus die hier lag. Zo blij was ze, zo gelukkig,” zegt Tonny Vilhena in het magazine Helden, waar hij voor het eerst terugblikt op de moeilijke periode. Sportief gezien was 2016 een goed jaar voor Vilhena, in de privésituatie was alles anders. “Twee weken na die wedstrijd tegen United verslechterde haar situatie ineens heel snel en vijf weken later overleed m’n moeder”, zijn moeder was misschien wel zijn alle grootste fan. Zij was dan ook enorm blij dat hij toch bij Feyenoord bleef.
Wat is er precies gebeurd is toen het leek dat Vilhena zou vertrekken, nadat Van Geel bij de Tafel van Kees meldde dat de onderhandelingen stil waren gelegd? “Mijn eerste optie is altijd geweest om bij Feyenoord te blijven. In de periode na de bekerfinale ben ik pas echt gaan nadenken over mijn toekomst en heb de situatie van mijn moeder daarin meegenomen. Ik ben met het Nederlands elftal mee geweest en ontving kort daarna via mijn vader signalen dat de deur nog op een kier stond. Ik heb mijn ouders toen verteld dat ik wilde blijven. Ik voelde dat ik nog niet klaar was bij Feyenoord. Daarop hebben we Feyenoord gebeld om te zeggen dat ik wilde bijtekenen.”
“Laat duidelijk zijn: we zijn heel tevreden met wat Feyenoord uiteindelijk heeft geboden. Toen Tonny bijtekende, was Jeannette zo blij dat ze tranen met tuiten heeft gehuild. De blik van Jeannette zal ik nooit meer vergeten”, aldus een super trotse vader Toy. “Ja, het was echt een opluchting voor m’n moeder. Ze was bang dat ze me kwijt zou zijn als ik naar het buitenland zou vertrekken. En dat was natuurlijk ook zo, ik had er niet aan moeten denken dat ik de laatste weken van haar leven en de weken na haar overlijden in het buitenland had gespeeld.”
Lees hier meer.
