Jens Toornstra is de stille motor van Feyenoord. De middenvelder annex aanvaller die afgelopen zaterdag de wedstrijd tegen Willem II besliste met een rake kopbal blijft graag uit de schijnwerpers. Ook in zijn woonplaats Ter Aar is hij geen opvallende verschijning, ondanks dat het dorp is waar veel aan sport en spel wordt gedaan.
Toornstra is blij met de luwte dit hij ondervindt in het dorp. “In Ter Aar rept men niet van een volle Coolsingel”, vertelt Toornstra glimlachend tegen De Volkskrant. Toornstra is ook geen opvallende speler. Hij wordt niet vaak genoemd op de tribune, wordt door het elftal geslingerd, maar blijft rustig en scoort toch regelmatig op welke positie hij ook staat.
“Het is zó fijn dat zoveel jongens kunnen scoren”, prijst Dirk Kuyt. “In het laatste seizoen van mijn eerste periode werd ik beste speler en topscorer, maar kwamen we niet eens in de buurt van een prijs. Zaterdagavond waren we vaak te slordig, ikzelf niet uitgezonderd. Maar het wordt niet fataal.”
Nu Feyenoord Karim El Ahmadi mist, speelt Tonny Vilhena wat meer teruggetrokken, waardoor ook Kuyt en Toornstra niet op hun meest favoriete plek spelen. “We denken alle drie vooruit, ik moet me soms wat meer inhouden”, zei Toornstra na de eerste wedstrijd in de nieuwe opstelling, tegen Roda. Hij voert de opdracht zonder vraagtekens uit. “Joh, ik ben blij dat ik in de basis sta.”
Toornstra wil niets weten van bravoure. De 27-jarige middenvelder die pas op zijn twintigste profvoetballer werd, ontwikkelt zich nog elk jaar. Hierdoor wordt de vergelijking met Kuyt vaak getrokken. “Ik ben ook pas laat bij een profclub gekomen. Maar er is wel een verschil. Ik vind dat ik altijd moet spelen, dat je mij nooit moet wisselen. Jens mag nog meer schijt aan de wereld krijgen. Hij heeft een geweldige trap. Op de training vliegen de ballen er uit alle standen in. In wedstrijden gebruikt hij dat wapen nog te weinig.”
De middenvelder zou ook nooit klagen als de bondscoach hem niet oproept of als er analisten zeggen dat Feyenoord zijn eindstation is. Kuyt weet precies wat Toornstra te bieden heeft. “Hij is een geweldige prof, voetballer en persoon. Er mag een stukje flair bij. Wees trots met het niveau dat je wekelijks laat zien en straal dat uit. De bondscoach is nog zoekende, lang niet alles ligt vast zoals een paar jaar geleden. Hij verdient een kans. Feyenoord hoeft ook zijn eindstation niet te zijn.”
Toornstra vertrok vorig jaar in de winterstop nog bijna bij Feyenoord, toch zou Toornstra nu het liefst bijtekenen. “Tuurlijk heb ik ambities, maar als dit het is, is dit het. Ik sla niet snel op tafel.” Nu Feyenoord op titelkoers lijkt te liggen en het onder supporters steeds meer gaat leven, komt de nuchterheid van pas. “In de groep leeft het niet zo. We moeten niet te veel gaan nadenken. We zijn er nog lang niet.” Ook Toornstra heeft een stuk van Andere Tijden Sport gezien over het laatste kampioenschap van Feyenoord. “Mooi om te zien, ook als je hoort dat er veel vergelijkingen zijn. Een ploeg met karakter, met allemaal jongens die konden scoren. En geen uitgesproken vedetten.”
