Dat de Kuip wel een opknapbeurt kan gebruiken moge inmiddels wel duidelijk zijn, die constatering werd immers al bijna een decennium geleden al gedaan en na zoveel jaar intensief gebruik is dat ook niet raar. Raar is het wel als je kijkt naar de manier waarop deze discussie gevoerd wordt. Hoewel het vandaag de dag gewoonte lijkt te zijn om bij een discussie niet meer naar elkaar te luisteren, is het toch bijzonder opmerkelijk om een eenzijdige campagne te voeren voor iets dat je blijkbaar wilt rechtvaardigen waarvan je zelf ook dondersgoed weet dat je het niet verkocht krijgt.
Als Eric Gudde echt de leider was geweest die hij al jaren zo hard poogt te zijn was het besluit immers al lang genomen. Hoewel autoritair leiderschap volgens mij nooit goed kan zijn ben ik benieuwd hoe Jorien van den Herik in deze discussie had gestaan, of nog beter Leen van Zandvliet de leidende vader van de club die het voortouw nam in het bouwen van de Kuip. Nee als je de lijst met voorgaande bestuurders van de organisatie en Feyenoordfamilie in het verleden ziet past Gudde daar bepaald niet tussen als iemand die herinnert zal worden om zijn leiderschap.
Leiderschap is niet alleen zelf besluiten nemen, maar leiderschap is wel besluiten nemen namens de mensen die je leid, besluiten nemen op het moment dat niemand die durft te maken. Een echte leider voelt ook wat zijn volk nodig heeft en stuurt, een echte leider loopt niet weg op het moment dat de situatie zich voordoet waarbij hij geconfronteerd wordt met een discussie. Hoewel sommigen denken dat de tijd voor discussie al lang voorbij is, vormt het feit alleen al dat er na al die jaren Kuipgesteggel nog steeds geen beslissing is genomen het bewijs dat het nog niet te laat hoeft te zijn.
Ongeacht wat je voorkeur zal zijn voor die goeie ouwe Kuip, feit is dat de twee partijen nog nooit echt naar elkaar geluisterd hebben. Zo heeft de directie van Feyenoord nog nooit stil gezeten en geluisterd naar de argumenten waarom dat ouwe ding toch zou moeten blijven staan. En met luisteren bedoel ik ook echt aanhoren waarom dat ding toch zo verdomd veel emotie oproept bij mensen, zonder daar tegenin te gaan met woorden als “ja maar”. Spelers, supporters, internationals en zelfs voetballers van menig rivaliserende club hebben talloze argumenten aangedragen waarom het toch zo bijzonder is een wedstrijd bij te wonen in de Kuip. Dat moet toch iets zeggen.
Uiteraard gelden ook andersom deze voorwaarden. Het zou een goede zaak zijn als de directie van Feyenoord haarfijn uit zou kunnen leggen waarom de Kuip niet meer voldoet binnen de visie die ze voor de komende twintig jaar hebben. Nieuwbouw of helemaal niks doen, het zijn twee uitersten, maar daar tussenin zijn zoveel mogelijkheden. Al is het maar tijdelijk, deze verhitte discussie doet de kuip in z’n huidige vorm in ieder geval geen goed. Neem een voorbeeld aan Valencia, waar het stadion een complete renovatie heeft gekregen bij gebrek aan financiële middelen voor de nieuwbouw van het stadion dat half klaar was. Een likje verf, nieuwe stoelen en bestickering kunnen dan ineens wonderen doen. En dan is Valencia ook nog eens een club uit de Spaanse competitie, waar het geld zo rijkelijk vloeit dat het nooit een voorbeeld voor de Eredivisie kan vormen. Als men daar al niet eens de financiële middelen kan bemachtigen voor een nieuw stadion, hoe moet dat dan in Rotterdam?
In plaats van de knoop door te hakken, of het gesprek aan te gaan, laait de Kuipdiscussie zo af en toe op een aantal keer per jaar. De ene keer als een wervelstorm, de andere keer verpakt in de vorm van een suggestieve nietszeggende enquête. In de week voorafgaand aan een Europese wedstrijd waarbij duizenden Feyenoorders afreizen naar Manchester in de wetenschap dat de kans bestaat dat de club weer in negatief daglicht gezet kan worden. Vanuit dat oogpunt bekeken zijn de resultaten van die enquête natuurlijk allang duidelijk: supporters van Feyenoord willen een nieuw stadion waarbij business seats, 20 barren en de variatie aan eten en drinken belangrijker zijn dan de sfeer; de “rotzooischoppers” die niet onder begeleiding van Feyenoord naar Manchester zijn afgereisd zijn natuurlijk geen afspiegeling van de gemiddelde accountant die met zijn leasebak een keurige voetbalwedstrijd bezoekt, zoals Feyenoord dat het liefst zou zien.
Bijzonder is het zeker, want dat diezelfde mensen die door de directie van Feyenoord consequent aan de zijlijn gehouden worden bij de Kuipdiscussie zijn dezelfde fans die gisteren in Nederland en ver daar buiten het respect wisten te bemachtigen van menig voetballiefhebber, door een prachtig eerbetoon aan Tonny Vilhena te geven. Die bloedfanatieke fans die onderdeel zijn van het stadion, die zullen altijd bloedfanatiek blijven. Al vraag ik mij af en toe af wat er gaat gebeuren wanneer je die niet betrekt in je besluitvorming. Zou een nieuw stadion zonder inspraak van die mensen zijn unieke karakter behouden? Dan kun je volgens mij nog 100 enquêtes over de kwaliteit van het eten en het aantal horecapunten houden, die monumentale waarde die de Kuip heeft in het Nederlandse en Europese voetbal meet je daar niet aan af. Dat sfeer en beleving hand in hand gaan met dat kolkende gevoel dat de Kuip kan brengen lijkt dan toch niet zo’n zekerheid te zijn als dat het ook daadwerkelijk is. Ik zou dan toch eens een keer echt naar elkaar gaan luisteren, voordat het punt komt dat dat niet meer kan.
